Oddajmy głos uczniom /trzy osoby spośród ponad trzystu/, którzy obejrzeli musical 1989.
Piątego stycznia 2023 roku nasza szkoła miała przyjemność uczestniczyć w spektaklu 1989 stworzonym przez Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie oraz Gdański Teatr Szekspirowski. Musical opowiada o sprzeciwie wobec władzy komunistycznej i jej późniejszym upadku – wszystko ukazane jest jednak w innych barwach niż znaliśmy do tej pory. Autorzy scenariusza, Marcin Napiórkowski, Katarzyna Szyngiera oraz Mirosław Wlekły, zdecydowali się na być może kontrowersyjne posunięcia /przykładowo postać Wojciecha Jaruzelskiego przedstawiona była w sposób komediowy/ ale zyskali niezwykłe efekty. Jako jedni z nielicznych pokazali również ludzką twarz komunistów, co poszerza pole widzenia odbiorców i w kontekście innych utworów opowiadających o czasach PRLu jest ciekawym ujęciem tematu. To, co było jednak najważniejsze, to przedstawienie autentycznej, chwytającej za serce historii członków Solidarności – ich prywatnych tragedii jak i działań całego związku. Uważam, iż najbardziej wybrzmiała rola kobiet. Bardzo cieszę się, że w końcu „przyznano im głos”.
W spektaklu chciałabym podkreślić absolutną wisienkę na torcie, czyli doskonały warsztat aktorski. Każda postać miała w sobie niezwykłą, prawdziwą głębię; wzruszaliśmy się i płakaliśmy wraz z nimi. Wokale przyprawiały nas o gęsią skórkę, a taneczne popisy wbijały w fotel. I choć niektóre występy aktorskie przykuły moją uwagę bardziej niż reszta, to jednak nie uważam, że wymienianie któregokolwiek nazwiska byłoby w porządku w stosunku do reszty – cała obsada pokazała się z najlepszej strony. Teksty piosenek zapadły nam w pamięć i myślę, że widzowie wyczekują na CD ze wszystkimi piosenkami. Za tak chwytliwe teksty możemy być wdzięczni m.in. Marcinowi Napiórkowskiemu. Również duże uznanie należy się Andrzejowi „Webber” Mikoszowi, który skomponował muzykę, wykonywaną na żywo przez zespół muzyczny w składzie: Piotr Bolanowski, Jan Kusek, Jarosław Pakuszyński oraz Wojciech Długosz. Twórcy nie kryją inspiracji musicalem „Hamilton”, jednakże uniknęli tego, co chyba każdy wielbiciel wymienionego spektaklu obawiał się; że „1989” będzie polską kopią amerykańskiego hitu. Nie byłabym w stanie nazwać go nawet mianem „polskiego Hamiltona”, bo pomimo podobieństw i zbliżonej formy autorzy stworzyli coś unikatowego. Miejmy nadzieję, że to, co połączy te dwie sztuki teatralne to ogromny sukces: niech więcej ludzi uwierzy w pozytywny mit!””
Julia Tomasik, klasa 2h

Wspaniała historia!
Wciąga osoby, które dobrze pamiętają wydarzenia z roku `89 i te , które nie są w stanie ich pamiętać. Jest to genialnie napisany scenariusz , który ani przez moment nie pozwala widzowi odłączyć się. Oprawa muzyczna to po prostu masterpiece, która zostaję w głowie na długo. Spektakl pozostawia ogrom pozytywnych emocji i chęci do działania. Jednym słowem CUDO!”
Kajetan Styczeń, klasa 4T
Spektakl 1989 to genialna opowieść o latach 80 w Polsce, opowiedziana z nieoczywistych stron. Świetnie napisane teksty, skomponowana muzyka i gra aktorów składają się na rapowaną historię, w której dużą rolę odgrywają kobiety. Spektakl realizowany wspólnie z Gdańskim Teatrem Szekspirowskim połączył różne pokolenia w zespole – studenci jak i doświadczeni aktorzy opowiadają o sile społeczeństwa z różnych perspektyw.
Cały spektakl płynie, nie ma momentów, w których zwalnia. Historie są wzruszające i tak nam bliskie z codziennych dni. Oglądając go, czułam się częścią całego przedsięwzięcia, z którego wypływa tona energii i nadziei.”
Magdalena Dźwigoń, klasa 4T

Zdjęcia: Emilia Makowska, klasa 2e
Organizacja: opiekun Klubu Wyspiańskiego – prof. Anna Czepiec-Mączka