Biogram przygotowała klasa I A w roku szkolnym 2014/2015.
Opieka prof. Katarzyna Kamizela.
Zdjęcie Narodowe Archiwum Cyfrowe
Urodził się 7 lipca 1897 r. w Krakowie. Latem 1914 r., po wybuchu Wielkiej Wojny, wstąpił do 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Wykorzystując przerwy w sprawowaniu służby wojskowej, 6 września 1916 r. w murach III Gimnazjum zdał maturę w „terminie przyspieszonym”. Następnie, w roku akademickim 1917/18 rozpoczął studia na Wydziale Prawa UJ.
Od listopada 1918 r. w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego. Służył w 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, z którym brał udział m.in. w uroczystościach zaślubin Polski z Bałtykiem oraz wyprawie kijowskiej (1920 r.), w jej trakcie będąc ranny. W latach 1924-1929 szkolił ułanów, szwoleżerów i strzelców konnych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, a następnie, w latach 1930-1934 był szefem ekwitacji (od stycznia 1931 r. w stopniu majora), potem zaś Rejonowym Inspektorem Koni w Tarnopolu.
Jako znakomity jeździec został w 1924 r. skierowany na kurs Kadry Olimpijskiej w Grudziądzu.
Czterokrotnie uczestniczył w prestiżowym Pucharze Narodów, odnosząc dwa zwycięstwa (w 1927 r. w Nowym Jorku na koniu Readgledcie, w 1928 r. w Warszawie na koniu Banzaj). Największy sukces osiągnął podczas IX Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 r. Został bowiem srebrnym i brązowym medalistą olimpijskim w jeździectwie. Na koniu „Moja Miła” startował w drużynowym Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego oraz w skokach przez przeszkody. Tym samym został pierwszym reprezentantem Polski uhonorowanym dwoma medalami olimpijskimi podczas tych samych Igrzysk.
Wspaniałą karierę sportową przerwała poważna kontuzja, która spowodowała przedwczesne rozstanie ze sportem. Przygnieciony przez wierzchowca podczas jednego z treningów przeszedł ciężką operację, podczas której usunięto mu jedno płuco. Mimo to dalej reprezentował Polskę na zawodach międzynarodowych i krajowych. Był także sędzią podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 r.
Uczestniczył w kampanii polskiej 1939 r., a po 17 września przeszedł na Węgry, gdzie przebywał do marca 1944 r. Po wkroczeniu wojsk niemieckich do końca wojny był więziony w oflagach, m.in. w Kaiserslautern i Genshagen. Po wojnie na stałe zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. W 1956 r. był trenerem jeździeckiej reprezentacji USA podczas Igrzysk Olimpijskich w Melbourne. Zmarł 1 grudnia 1989 r. w Austin w stanie Teksas.
Był odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (trzykrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie).
W 2008 r. synowie olimpijczyka z „Sobka” przekazali do Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie bezcenną kolekcję pamiątek po ojcu, w tym najcenniejsze artefakty – dwa medale zdobyte w Amsterdamie.