Miło nam ogłosić, że wśród laureatów konkursu fotograficznego Zimą malowane organizowanego przez Centrum Kultury Podgórza jest uczennica z klasy 3e artystyczno-architektonicznej. Praca Zuzanny Kaczor zajęła II miejsce w kategorii: fotografia uczniów ze szkół ponadpodstawowych.
Na konkurs wpłynęło 267 prac ze szkół podstawowych i średnich. Uroczyste otwarcie wystawy, rozdanie nagród i dyplomów odbyło się 7 marca 2024r.
Serdecznie gratulujemy!

Opieka prof. Anna Czepiec-Mączka

Na konkurs wpłynęło 756 prac plastycznych z 121 szkół i pracowni plastycznych z całej Polski. Jury powołane przez Galerię Twórczości Plastycznej Młodych działającą w MDK „Śródmieście” we Wrocławiu pod przewodnictwem art. plast. Kacpra Kuźnickiego, ASP Wrocław oraz kuratora wystawy art. plast. Annę Szuleszko wśród nadesłanych prac wyróżniło pracę malarską Zuzanny Kaczor z klasy 3e artystyczno-architektonicznej. Zwrócono uwagę na wysoki poziom artystyczny prac.
Uroczysty wernisaż i wręczenie dyplomów oraz nagród odbyło się 2 lutego 2024 w Młodzieżowym Domu Kultury „Śródmieście” we Wrocławiu.
Gratulujemy!

Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka

Ta opowieść o małym człowieku to wielki sukces Fallady. To właśnie jej zawdzięcza autor pozycję jednego z najważniejszych niemieckich pisarzy dwudziestego wieku.
Hamburger Abendblatt

Kultowa powieść Hansa Fallady. Na jej podstawie powstała sztuka teatralna, ciesząca się przez całe dziesięciolecia ogromną popularnością. Książka doczekała się czterech ekranizacji oraz niezliczonej ilości wznowień.
Życie „szarych” ludzi to walka o przetrwanie, w której nie ma czasu i pieniędzy na przyjemności, nawet te najmniejsze. To powieść o niesprawiedliwości społecznej, bo choć kryzys dotyka wszystkich, to biedni i przyzwoici ludzie cierpią najbardziej.
Takie są dostępne opinie w mediach o książce, która była powodem spotkania w bibliotece Goethe Instytut. Uczennice i uczniowie z klasy 2 h medialno-prawnej mieli okazję zastanowić się nad realnymi dylematami ludzi czasu kryzysu ekonomicznego na podstawie fragmentu książki Hansa Fallady „Co dalej, szary człowieku?”. Zajęcia zorganizowane przez Fundację Tygodnika Powszechnego w ramach Lekcji czytania poprowadził pisarz, eseista, literaturoznawca, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego dr hab. Jerzy Franczak z Katedry Antropologii Literatury i Badań Kulturowych UJ.
Po raz kolejny uczniowie mieli szansę zrozumieć, że czytanie literatury nie musi oznaczać rekonstrukcji tego, co autor miał na myśli ale odsyła czytelnika do tego co wydarza się tu i teraz oraz poszerza jego poglądy na otaczający świat. Poprzez ponadczasowe pytania typu: Jak postrzegamy losy szarego człowieka? W jaki sposób jest on uwikłany w sieci idei, ideologii, wzorców kulturowych ale i marzeń? Jaką funkcję w życiu społecznym pełni frustracja i gniew jednostki?, uczniowie mieli okazję zastanowić się w jaki sposób myślą i działają indywidualnie oraz społecznie.

Poniżej prezentujemy refleksje licealistów ukazujące ich emocjonalny stosunek do bardzo ludzkiej, prawdziwej tematyki lektury i odbytego spotkania:

W czwartek 1 lutego dzięki inicjatywie prof. Anny Czepiec – Mączki klasa 2h miała możliwość uczestnictwa w zajęciach w ramach Lekcji czytania. Podczas warsztatów klasa analizowała fragment powieści „Co dalej szary człowieku?”. Wykładowca przybliżył nam genezę powstania powieści, życiorys autora oraz problematykę utworu. Następnie w otwartej dyskusji uczniowie mieli możliwość podzielenia się własnymi opiniami i przemyśleniami dotyczącymi tekstu. Czas upłynął na analizie historii głównych bohaterów, przybliżeniu ich życia i poznaniu realiów tamtego okresu. Spotkanie dostarczyło wiele wrażeń i skłoniło uczniów do samodzielnych refleksji. Dziękujemy prof. Annie Czepiec – Mączce i Instytutowi Goethego za zorganizowanie zajęć. Klasa z niecierpliwością oczekuje kolejnego wyjścia związanego z poznawaniem literatury.
Anna Szweblik, klasa 2h

Miałam przyjemność uczestniczyć w zajęciach prowadzonych przez dr Jerzego Franczaka na temat pierwszego rozdziału książki „Co dalej, szary człowieku?” Hansa Fallady. Została nam przedstawiona biografia autora oraz jego niełatwa przeszłość. Byliśmy zapytani o nasze pierwsze wrażenia, a następnie wdaliśmy się w dyskusję. Zajęcia były bardzo inspirujące i ciekawe. Próbowaliśmy odczytać symbolikę zawartą w tekście, ale także porozmawiać o realiach. Z wielką chęcią odwiedziłabym Instytut Goethego jeszcze raz, by mieć możliwość przeżyć całe wydarzenie ponownie.
Julia Mroczek, klasa 2h

Zajęcia w Instytucie Goethego były świetną okazją żeby poznać urywek literatury, po który bez tego spotkania bym nie sięgnął. Wspólna analiza i dyskusja na tematy poniekąd filozoficzne były bardzo produktywnym ale też po prostu przyjemnie spędzonym czasem.
Adam Wilk, klasa 2h

Organizacja, opieka, zdjęcia: prof. Anna Czepiec-Mączka

19 stycznia 2024 r.  uczniowie klasy 2c spotkali się w Goethe Institut z panem Łukaszem Wojtusikiem – dziennikarzem radiowym, człowiekiem sceny, prowadzącym podcast literacki „Alfabet Wojtusika”, w którym pisarze i ich książki grają pierwsze skrzypce. Łukasz Wojtusik jest także gospodarzem programu w RMF Classic „Śniadanie Mistrzów”, w którym posłuchać możemy fragmentów nagrań wywiadów czy spotkań na festiwalach bądź w radiowym studio, których prowadzący był jedną ze stron. Pan Wojtusik to również współautor dwóch książek – rozmów na tematy dla niego ważne i ciekawe: „Dusza z ciała wyleciała. Rozmowy o śmierci i nie tylko” – z OSB Leonem Knabitem oraz „Łobuzy. Grzesznicy mile widziani” – z Grzegorzem Kramerem SJ i Piotrem Żyłką.
Jak sam często powtarza: „[w czytaniu] chodzi o słowa. W książkach znalazłem język, który zaskakuje, otwiera, pyta, łamie reguły, mówi o świecie, próbuje diagnozować problemy i szukać odpowiedzi.(…) Literatura uczy krytycznego myślenia, uczy słów. Między innymi dlatego nie umiem już nie czytać.”
Spotkanie młodzieży w bibliotece Instytutu było kolejną Lekcją czytania, projektem Fundacji Tygodnika Powszechnego i Krakowskiego Biura Festiwalowego – tym razem literatury niemieckiej. Rozmowa toczyła się przy fragmencie powieści Otfrieda Preusslera pt. „Krabat”, której historia nawiązuje do mrocznej serbołużyckiej legendy ludowej o chłopcu, który zostaje uczniem czarnoksiężnika. Jest to bardzo prawdziwa legenda – o marzeniach i przyjaźni, o miłości i władzy, o codziennym życiu z jego urokami i smutkami. A także o odwiecznym konflikcie dobra ze złem, któremu, choć ma moc, bardzo trudno jest zwyciężać.

Tę młodzieżową powieść fantasy napisaną w 1971 roku Marco Kreuzpainter zekranizował w 2008 roku i nadał filmowi tytuł „Uczeń Czarnoksiężnika”.

A co na temat spotkania sądzą uczniowie?

„Spotkanie w Instytucie Goethego z dziennikarzem Łukaszem Wojtusikiem było bardzo interesujące. Rozmowa z nim pozwoliła nam  przede wszystkim poszerzyć wiedzę na temat sposobów interpretacji dzieł literackich. Tekstem, o którym rozmawialiśmy, był fragment powieści ,,Krabat”. Prowadzący krótko przedstawił wątek i zachęcił tym do przeczytania całego utworu. Pan Łukasz Wojtusik przepełniał całą salę swoją pozytywną energią i w każdym jego słowie słychać było ogromne zamiłowanie do wykonywanej pracy. Spotkanie to uważamy za bardzo udane i z chęcią weźmiemy udział w innych tego typu dyskusjach.”
Zuzanna Reczkowska i Aleksandra Noskowska

„Wizyta w Instytucie Goethego była inspirująca. Wzięliśmy udział w spotkaniu z dziennikarzem, który przybliżył nam powieść “Krabat”. Prowadzący mówił o niej w bardzo ciekawy sposób. Widać było jego fascynację powieścią, zarażał nas pozytywną energią, miał duże poczucie humoru. Podczas zajęć poznaliśmy metody odczytywania tekstów, dowiedzieliśmy się, jak można ułatwić sobie ich interpretacje i rozmawialiśmy o różnych gatunkach literackich. Zajęcia uważamy za bardzo udane i wartościowe.”
Julia Nogieć i Liwia Olszowy

„Wyjście na Lekcje czytania bardzo nam się podobało, gdyż pokazało nowy sposób na to, jak czytać literaturę. Dziennikarz, pan Łukasz Wojtusik, miał świetny kontakt z nami i w interesujący sposób przedstawił nam problematykę omawianej powieści. Zajęcia przebiegały w pozytywnej i twórczej atmosferze, która jeszcze bardziej zachęcała nas do aktywności. Spotkanie było niezwykle przyjemne i myślę, że każdy z nas dużo z niego wyniósł.”
Maria Rojek

„Spotkanie z literaturą było interesujące i pożyteczne. Prowadzący, pan Łukasz Wojtusik, pokazał nam, jak analizować teksty literackie, uwzględniając różne ich aspekty, co z pewnością będzie przydatne podczas czytania kolejnych dzieł. W czasie zajęć panowała przyjazna, ciepła atmosfera, a poruszane zagadnienia były wyjaśniane w jasny i przystępny sposób. Myślę, że każdy z nas zapamięta spotkanie jako dobre i wartościowe doświadczenie.”
Gabriela Jedynak

Organizacja: prof. Elżbieta Kramarz

Uczestnikami spotkania z Jankiem Melą były uczennice i uczniowie z klas 1h (medialno-prawnej), 2d (ekonomiczno-menedżerskiej) i 3d (ekonomiczno-menedżerskiej). Poniżej przedstawiamy wybrane refleksje.

9 stycznia 2024 r. w naszej szkole odbyło się spotkanie z Janem Melą, polskim podróżnikiem i działaczem społecznym. Jest to najmłodszy w historii zdobywca dwóch biegunów w jednym roku (2004 r.) i jednocześnie pierwsza osoba z niepełnosprawnościami, która tego dokonała. Podczas spotkania nasz gość opowiadał o swoich wyprawach a także zmaganiach ze swą niepełnosprawnością. Podzielił się z nami swoimi sposobami na krytykę i nieprzychylne opinie innych ludzi. Pomimo bardzo trudnych doświadczeń życiowych był w stanie osiągnąć tak wiele! Mieliśmy poczucie, że stoi przed nami młody, pełen siły, pasji i pozytywnej energii człowiek, który zaraża optymizmem. Wypowiedzi naszego wyjątkowego gościa, były doskonałym dowodem na to, że dzięki wytrwałości, ciężkiej pracy i przezwyciężeniu swoich słabości i lęków, jesteśmy w stanie dokonać nawet rzeczy niemożliwych a spełnienie marzeń zależy wyłącznie od nas.
Gabriela Bębenek, klasa 1h

Myślę, że historia pana Janka Meli jest doskonałym przykładem na to, jak wiele jest rzeczy w życiu, które warto doceniać, mimo że nie zauważa się ich na co dzień – chociażby posiadanie kochającej rodziny, mieszkania, bycie zdrowym i zdolnym do nieograniczonego ruchu. Spotkanie skłoniło mnie do refleksji – człowiek często nie zauważa tego, co ma i skupia się na rzeczach, jakich nie ma lub wydarzeniach, które są negatywne. Jednocześnie historia pana Jana jest naprawdę dobrym motywatorem dla ludzi z niepełnosprawnościami, bo zachęca ich do nieporzucania marzeń i podejmowania kolejnych prób by osiągnąć cel. Może ona także działać pozytywnie na każdego, kto czuje się ograniczony swoimi niedoskonałościami (wszelkiego rodzaju) – daje zachętę na przezwyciężanie własnych słabości i parcia do przodu mimo przeciwności.
Franciszek Dynda, klasa 3d

Mamy świadomość jak trudny jest proces radzenia sobie z przeszkodami zewnętrznymi i tymi, które drzemią w nas, ale tak jak napisał Janek Mela w Księdze Gości II LO koncentrujmy się na wyzwaniach i „odkrywajmy własne bieguny”. Każdy w swoim czasie.

koordynatorki spotkania: prof. Anna Czepiec-Mączka i prof. Eliza Wojtasik
zdjęcia: Julia Dąbroś, klasa 4c i Olga Poniewierska, klasa 1h

Krakowskie Biuro Festiwalowe organizujące od kilku lat projekt „Szkoła Czytania” w ramach programu Kraków Miasto Literatury UNESCO, po raz kolejny gościło w Pałacu Potockich uczniów naszego liceum. Tym razem w centrum kulturalno-literackim młodzież z klasy 2b stawiła czoła niełatwemu wyzwaniu – podjęła dyskusję o poezji współczesnej na przykładzie wierszy polskiej poetki Justyny Kulikowskiej. Warsztaty poprowadziła pani doktor Zuzanna Sala – literaturoznawczyni i redaktorka kwartalnika literackiego KONTENT.
Podczas warsztatów uczniowie pracowali na wierszach z tomu „gift. z Podlasia”. Nie były to utwory łatwe w odbiorze – pełne rozliczeń, buntu, swoistej niezgody młodej współczesnej kobiety z Podlasia. Ale młodzież poradziła sobie z nimi bardzo dobrze. Rozumiała bowiem bunt autorki, jej traumę. Polemizowała, pytała, wykazała się wrażliwością i dojrzałością. Najbardziej aktywni uczniowie otrzymali w nagrodę tomiki wierszy. Sama prowadząca tak pisze o rzeczonym tomiku Kulikowskiej: „chodzi o doświadczenie biograficzne, którego nie sposób nazwać jednostkowym – ciężkie relacje rodzinne, choroba, przemoc, klasowy gniew i wstyd wzmocnione przez miejsce urodzenia typu „prowincja (…) W jej najnowszej książce ostre zmiany perspektywy, odrywające bohaterkę od jej tożsamościowego tu i teraz, pojawiają się w cyklu wierszy, których tytuły nakładają tryb warunkowy na możliwość ucieczki („gdybym była…”). Z kolei tytułowy prezent czy dar z Podlasia to tyle, co świadomość bycia obciążonym genetycznie przez swoich przodków, która na zasadzie dość ryzykownej metonimii oznacza również świadomość klasowego usytuowania.”
A co na temat literackiego spotkania mieli do powiedzenia sami uczniowie? Niech wypowiedź Ryśka będzie właściwym komentarzem:
„Uważam, że warsztaty literackie o poezji nowoczesnej, na przykładzie wierszy Justyny Kulikowskiej, były ciekawe, choć miały jeden zasadniczy problem: na zajęciach,
w samej dyskusji udzielały się tylko niektóre osoby, co sprawiało, że większość, która nie była aktywna, być może szybko się znudziła. Moim zdaniem, zabrakło też większej interakcji pomiędzy prowadzącym a uczniami i dlatego konwersacja na temat wierszy przeniosła się na grono aktywnych osób.
Jednakże, musimy zauważyć, że sama koncepcja zajęć była przystępna i – jak na ograniczony czas – zaskakująco sprawnie przeprowadzona. Na warsztatach znalazła się praca grupowa, która zaangażowała znaczną część klasy (nawet tych, którzy niespecjalnie interesują się tą tematyką) i to pozwoliło w pewnym stopniu poszerzyć naszą wiedzę
i otworzyć nasze umysły na tego typu poezję.
Warsztaty poetyckie na pewno były ciekawym urozmaiceniem standardowych lekcji,
choć dostrzega się też to, że nie wszyscy są aktywni w dyskusji, szczególnie pod sam koniec, natomiast uważam, że pierwsza część zajęć była angażująca i zdecydowanie poszerzyła nasze umiejętności interpretacyjne.”

Justyna Kulikowska – polska poetka i autorka książek poetyckich. Za tom Hejt i inne bangery (2018) otrzymała Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny za najlepszy debiut poetycki 2018 roku. Za tom Tab_s (2020) została nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2021 oraz do Nagrody literackiej Gdynia 2021 w kategorii poezja. Wydała również tom gift. z Podlasia, za który otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia 2022 w kategorii poezja i Nagrodę Literacką Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego za rok 2021 w kategorii książka roku oraz była nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2022 i do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy w kategorii poezja. W 2023 roku ukazała się jej kolejna książka Obóz zabaw.

Zdjęcia: Teresa Przyłuska, Jacek Kawalec
Opinia na temat zajęć: Ryszard Swolkień
Organizacja: prof. Elżbieta Kramarz

W XVI edycji Małopolskiego Konkursu Pięknego Czytania wyróżnienie w kategorii szkół średnich uzyskał Jan Szczepanek z klasy 1a – matematyczno – fizyczno – informatycznej. W konkursie uczestniczyło 60 szkół z województwa małopolskiego. W eliminacjach międzyszkolnych wzięło udział 133 uczennic i uczniów.
Organizatorami konkursu byli: Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie i Towarzystwo Nauczycieli Bibliotekarzy Szkół Polskich Oddział w Krakowie. Wręczenie dyplomów i nagród odbyło się 13 grudnia 2023 r. w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Krakowie. Podczas gali konkursu Mistrzowie Czytania przeczytali przygotowane fragmenty, a wszyscy laureaci wzięli udział w warsztatach „Czy dobra dykcja i ciekawa ekspresja wyrazu pomaga w wystąpieniach publicznych?”. Warsztaty poprowadziła aktorka Elżbieta Firek.

Jankowi serdecznie gratulujemy!

Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
Zdjęcia: Dorota Szafraniec /TNBSP, Anna Czepiec-Mączka

„Człowiek z natury rzeczy pozostaje w stanie wojny jeśli nie z drugim człowiekiem, to z Ziemią, z której trzeba wycisnąć wszystko, co tylko da się przerobić na produkty, te zaś, przechodząc przez gęstą, poplątaną, sztucznie wyhodowaną sieć ludzkich pragnień, rozpadną się na zyski dla nielicznych i odpady, wśród których będzie żyła cała reszta” pisze w swej powieści Julia Fiedorczuk. Trafność tego zdania, bolesna prawda, od której na co dzień każdy ucieka by chronić swoją wrażliwą psychikę, albo przechodzi obok tematu obojętnie, bo zupełnie nie czuje problemu. Odpychamy od siebie to co niewygodne, co uwiera, a na co codziennie patrzymy, o czym słuchamy, co dzieje się tuż obok nas, nawet jeśli na drugim końcu świata – bo dotyczy nas ludzi. Czytamy w opisach książki Olgi Fiedorczuk Dom Oriona i pełno w nas pomieszania lęku i naiwności zarazem. Odczucia te towarzyszyły też uczniom po przeczytaniu fragmentów powieści, niezwykle emocjonalnej, refleksyjnej i wymagającej określenia swej postawy. Podczas dyskusji w Pałacu Potockich, którą poprowadził literaturoznawca Patryk Szaja z Katedry Teorii i Antropologii Literatury Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie czuć było odkrywanie emocji zawartych w tekście. Uczennice i uczniowie z klas 1h – medialno-prawniczej i 3c biologiczno-chemicznej dyskutowali o tym niezwykle ważnym tekście. O trudnościach w podejmowaniu wiążących decyzji w sprawie ochrony natury, o zmianach klimatycznych, o migracji, o materializacji świata, o etyce podejmowania decyzji, o niszczeniu samych siebie i natury, o zakłamaniu, o granicach poświęcenia swojego komfortu, o globalnych politycznych decyzjach. Książka i dyskusja okazały się potrzebne – bo zmuszające do myślenia o nas samych, innych ludziach, świecie. I uświadamiająca, że to nie inni niszczą… lecz też my. Dyskusja ukazała wiele żalu do świata ale i nadziei.

Refleksje po spotkaniu:

Spotkanie literackie w którym uczestniczyliśmy było poświęcone książce pod tytułem ,,Dom Oriona” autorstwa Julii Fiedorczuk. Książka ta opowiada o losach ludzi z różnych części świata i przedstawia ich historie, w sposób który porusza serca. Często są to wydarzenia bardzo trudne i związane z tułaczką do lepszego miejsca. Podczas warsztatów literackich uczestniczyliśmy w dyskusji na temat wpływu człowieka na środowisko naturalne, a także zastanowiliśmy się z czym wiąże się fakt, iż człowiek jest jego integralną częścią. Spotkanie to było niezwykle ciekawe i emocjonujące. Zostanie nam na długo w pamięci, ponieważ poruszało tematy niezwykle uniwersalne i bardzo życiowe, w szczególności w 21 wieku.

Franciszek Zagórski, 3c

Warsztaty pomogły zrozumieć lepiej powieść Dom Oriona Juli Fiedorczuk. Przeanalizowaliśmy zarówno dosłowne, jak i metaforyczne ukazanie problemu przedstawionego w książce. Problemu niełatwego i aktualnego. Staraliśmy się znaleźć jego rozwiązanie, oraz zrozumieć z czego wynika omawiany przez nas problem przedstawiony w książce.
Warsztaty bardzo pozytywnie mnie zaskoczyły, dzięki wielu pytaniom zadawanym przez prowadzącego, mieliśmy szansę podzielić się naszą opinią z innymi. Chętnie przyszedł bym na nie ponownie.

Szymon Płaziński, 1h

Dom Oriona napisany przez Julię Fiedorczuk skłonił mnie do wielu refleksji m.in. uświadomiłem sobie, jak bardzo nasza wygoda jest kreowana przez czyjeś nieszczęście i jak niewiele jesteśmy w stanie z tym zrobić. Nie zdawałem sobie z tego sprawy. Najbardziej jednak poruszył mnie fakt, jaką perfidną propagandą jest to wszystko przykryte. Są to bardzo przygnębiające tematy, które wpędzają w nieufność i poczucie bezradności. Jest jednak nadzieja, że gdy odpowiednie osoby u władzy staną kiedyś przed lustrem i postanowią wreszcie podjąć jakąś zmianę, nieważne co ich do tego skłoni, to odczujemy to wszyscy na lepsze.

Leon Przybyło, 1h

Koordynacja: prof. Anna Czepiec-Mączka

Po raz ósmy uczniowie z naszej szkoły uczestniczyli w akcji Sobieski czyta przedszkolakom promując czytelnictwo. Tym razem, trzylatkom z Przedszkola nr 55 w Krakowie Natalia Dudek, Julia Gediga i Kacper Pikulski z klasy 3c przeczytali opowiadanie Russela Puntera Wolny dzień Mikołaja z książeczki pod tytułem Opowiadania na Boże Narodzenie.
Tekst był pretekstem do rozmowy o Świętym Mikołaju, jego dobrych uczynkach, świątecznym czasie i dawaniu prezentów. Spotkanie to, krótkie ale pełne mocnych, pozytywnych emocji i wzajemnego zaciekawienia było chwilą, która uświadamia jak ważne jest bycie z drugą osobą, podzielenie się z innymi swoim czasem, uśmiechem. Niekiedy jest to bardziej wartościowy prezent od kolejnej rzeczy. A przy tym chwila, gdy słuchamy siebie nawzajem wydaje się bezcenna. Kolejna wizyta w Przedszkolu nr 55 w Krakowie uznana została za ważne działanie dla innych i potwierdzenie, że dawanie – cieszy. Jeżeli w tle jest jeszcze książka, to cieszy tym bardziej.

Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka

Uczennice i uczniowie z klas artystyczno – architektonicznych 3e (7.10.2023) i 2e (23.10.2023) uczestniczyli w warsztatach w Muzeum Fotografii MuFo w Krakowie. Podczas zajęć przekazana została im nie tylko wiedza na temat fotografii, ale też starano się uwrażliwić ich na obraz, podkreślono wielość sposobów widzenia i nadawania znaczeń wizerunkom. Celem warsztatów było zwrócenie uwagi na rozwijanie świadomości wizualnej, wskazanie na różnorodność świata, możliwości jego postrzegania oraz uczenie się rozszyfrowywania przekazów wizualnych i rozwijanie krytycznego myślenia. Uczestnicząc w warsztatach Fotografia – niezła sztuka! uczniowie dowiedzieli się kiedy i w jakich okolicznościach fotografia stała się dziedziną sztuki. Poznali związki fotografii i innych sztuk wizualnych: malarstwa, filmu, video artu, a także między fotografią i pop kulturą. Przyjrzeli się różnym sposobom przedstawiania świata na zdjęciach artystów sprzed wieku i tworzących obecnie. Na koniec samodzielnie wykonali kolaż na losowo wybrany temat.
Klasa medialno – prawna 1h (28.11.2013) uczestniczyła w zajęciach pod tytułem Sprawdzam! Krytyczne patrzenie na fotografię by szukać odpowiedzi na pytania: Czy zdjęcia zawsze pokazują prawdę? Jak fotografie mogą kłamać, skoro rejestrują otaczającą nas rzeczywistość dokładniej niż malarstwo? Zastanawiano się nad zagadnieniem, jak za pomocą fotografii oprócz tego, że możemy zobaczyć przeszłość, możemy też wpłynąć na teraźniejszość czy wykreować przyszłość. Na warsztatach uczniowie poznali techniki i sposoby manipulacji obrazem fotograficznym, nauczyli się uważnie i krytycznie patrzeć oraz dostrzegać przejawy zniekształcania rzeczywistości za pomocą obrazów.
Celem warsztatów w MuFo jest przyzwyczajanie młodzieży do aktywnego udziału w kulturze oraz kształtowanie ich kompetencji społecznych i kulturowych.
Poniżej kilka zdań na temat zajęć od uczestników.
W listopadzie b.r. mieliśmy przyjemność uczestniczyć w zajęciach w Muzeum Fotografii w Krakowie. Spotkanie rozpoczęło się od, mogłoby się wydawać, banalnego pytania “Co robi zdjęcie?”. Odpowiedź była nie lada wyzwaniem, bo jak się okazuje można interpretować je na dwa sposoby: pierwszy – kiedy pytamy o przedmiot wykonujący zdjęcie, drugi – kiedy mowa o doznaniach odbiorcy. W czasie zajęć zgłębiliśmy oba te aspekty, a także poznaliśmy etapy ewolucji fotografii. Interaktywne wystawy czy pokój z galerią aparatów fotograficznych z różnych okresów czynią pobyt w muzeum nietuzinkowym i niezapomnianym doświadczeniem. Wizyta w MuFo zakończona została warsztatami, podczas których w grupach wykonywaliśmy kolaże na temat “Wariacja kolorów”. Zdecydowanie warto odwiedzić to miejsce, w szczególności, że jest ono często przez nas niecelowo zapominane.

Emilia Makowska, klasa 3e

W czwartek 23 listopada, klasa 2e wybrała się do Muzeum Fotografii. Na miejscu zostaliśmy bardzo miło przywitani, później jeden z pracowników muzeum oprowadził nas po dwóch wystawach: wystawie stałej oraz czasowej (dotyczącej twórczości Edwarda Steichena). Wystawa stała Co robi zdjęcie? pokazała nam początki fotografii, cały proces przemian i ewolucji technologii, z której dziś korzystamy każdego dnia. Poza tym zobaczyliśmy wiele pięknych prac, każda kryła w sobie coś intrygującego. Mogliśmy podzielić się między sobą lub na forum całej grupy naszymi przemyśleniami. Na wystawie Edwarda Steichena, usłyszeliśmy ciekawe informacje o autorze zdjęć – amerykańskim artyście, który jest bardzo ważną postacią w świecie fotografii. Moim zdaniem odwiedzenie MuFo było bardzo przyjemnym wyjściem, w interesujacy sposób dowiedzieliśmy się o ważnych i przydatnych faktach z obszaru fotografiki. Uważam, że każdy kto tylko ma szansę odwiedzić to miejsce, powinien to zrobić :))

Marcelina Burtan, klasa 2e

28 listopada mieliśmy okazję jako klasa humanistyczna uczestniczyć w warsztatach w Muzeum Fotografii MuFo. To niezwykle  ciekawe  muzeum mieści się w zaskakującym nowoczesnymi rozwiązaniami architektonicznymi gmachu przy ulicy Rakowickiej. Tam już czekał  przewodnik, który oprowadził nas po wystawie stałej, która inspirowała do zadania pytania: co robi zdjęcie? Pod okiem eksperta obejrzeliśmy kilka fotografii, a następnie naszym zadaniem było poszukiwanie drugiego dna, czyli ukrytych znaczeń zamkniętych w innych obrazach, do których mamy dostęp na co dzień dzięki mediom społecznościowym. Ciekawą formą pracy fotografa może być reportaż, o czym przekonaliśmy się podczas zajęć. Dowiedzieliśmy się, że jest to również bardzo odpowiedzialna praca, wymagająca przestrzegania ustalonych reguł. Z jednej strony fotograf pragnie zdobyć uznanie odbiorców, ale z drugiej strony chce również przekazać coś ważnego. Dlatego też w rozmowie poruszyliśmy kwestię zasad moralnych, których powinni przestrzegać fotografowie. Po zakończeniu warsztatów mieliśmy czas, aby zwiedzić pozostałe wystawy dostępne w muzeum. Taka lekcja poza szkołą umożliwia humanistom poznawanie świata poprzez sztukę, w tym przypadku poprzez odkrycie języka fotografii.

Agnieszka Janawa, klasa 1h

Warsztaty w Muzeum Fotografii to bardzo interesujące przeżycie, nie tylko przez ciekawy temat oraz interesujące informacje ale też poprzez cudowną ekspozycję; konstrukcję wystawy i jej przedstawienie w bardzo nowoczesny sposób. Podczas zajęć w MuFo mogliśmy poznać zarówno historię i rozwój fotografii, jak i tajniki oraz zasady prawidłowego tworzenia fotoreportażu. Podsumowując wystawa jest przedstawiona w niesamowicie fascynujący sposób, co dodatkowo wzbudza jeszcze większe zainteresowanie odbiorców a zajęcia wyposażają w umiejętność krytycznego i wnikliwego patrzenia na otaczającą nas rzeczywistość i to co dostrzegamy na fotografii .

Maria Czepczyk, klasa 1h

Zdjęcia:
Olga Poniewierska, klasa 1h
Aleksandra Borkowska, klasa 2e
Jakub Jagiełłowicz, klasa 3e

Koordynacja, opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka

Akcja Mikołajkowa Alma Spei w ramach programu „Szkoła z pasją pomagania”

Hospicjum Alma Spei 15 lat towarzyszy nieuleczalnie chorym Dzieciom i ich Rodzinom – po raz kolejny młodzież z naszej szkoły okazała moc empatii, działania i wrażliwości. Tym razem podziękowania przekazujemy uczennicom i uczniom wraz wychowawcami z klas 2d i 3f, którzy pomogli zrealizować marzenia Ani i Zuzi.
Dziękujemy.

Koordynacja: prof. Anna Czepiec-Mączka

Uczennice i uczniowie z naszej szkoły już trzeci rok uczestniczą w spotkaniach promujących czytelnictwo, organizowanych przez Krakowskie Biuro Festiwalowe. Tym razem 8 listopada b.r. klasa 3h, w ramach jesiennej edycji Szkoły czytania, uczestniczyła w spotkaniu z panem Wojciechem Bonowiczem. Spotkanie dotyczyło analizy tekstu George Saundersa Umiem mówić!
Wojciech Bonowicz – poeta, publicysta, dziennikarz, stały felietonista „Tygodnika Powszechnego” i miesięcznika „Znak” (w którym prowadzi poświęconą poezji rubrykę Moi, mistrzowie). Autor kilku książek-wywiadów i biografii Tischner. Laureat nagrody Literackiej Gdynia – stał się jednym z najwybitniejszych głosów poetyckich swojego pokolenia, zachowując równocześnie wyrazistą odrębność na pokoleniowej mapie. Laureat III edycji Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO 2022 za książkę Wielkie rzeczy (Wydawnictwo a5).
Zaproponowany tekst amerykańskiego pisarza był pretekstem do dyskusji o życiu. Dokładniej, o współczesnych, intrygujących problemach społecznych; o mechanizmach manipulacji w komunikacji międzyludzkiej, o strategiach wpływu na innych, o granicach między człowieczeństwem a używaną przez ludzi technologią, o konsumpcjoniźmie. Zachęcał do przyjrzenia się w jaki sposób literatura opisuje pewne zjawiska społeczne. Współczesna literatura, jak wiemy, nie daje gotowych i jednoznacznych odpowiedzi na stawiane pytania. Skłania nas, co jest ratunkiem, do nieustannego wysiłku intelektualnego, do samodzielnego podejmowania decyzji, do współudziału w kreowaniu odpowiedzi. Pomaga przez to zrozumieć otaczający nas świat i siebie.
Niewątpliwie tematyka i atmosfera spotkania sprzyjały rozmowie o tym, co istotne dla młodych ludzi, uruchomiły krytyczne myślenie i wnikliwą analizę omawianych sytuacji. Było też okazją do poznania współczesnej, wysoko notowanej literatury.

Refleksje uczniów po spotkaniu:

Spotkanie z Wojciechem Borowiczem było szansą na rozwinięcie naszych zdolności refleksyjnych, i chętnie z niej skorzystaliśmy. Tekst Georgia Saundersa idealnie nadawał się do interpretacji jak i porównania świata przedstawionego w książce do naszej współczesności. Przeprowadziliśmy na ten temat żywą dyskusję, dochodząc do wniosku, że sytuacje i sposoby manipulacji klienta pokazane w tekście odnoszą się do sytuacji, z którymi możemy się spotkać w prawdziwym życiu (np. w reklamach). Spotkanie było przyjemnym, luźnym doświadczeniem i cieszę się, że mogłam w nim uczestniczyć.
Helena Zielińska

Cudowna, komfortowa atmosfera stworzona przez pracowników Krakowskiego Biura Festiwalowego w Pałacu Potockich i prowadzącego zajęcia, umożliwiła nam otworzenie naszego wnętrza i odważne wyrażanie opinii w dyskusji. Dla wielu z nas był to prawdziwy kamień milowy – pierwsza możliwość, by przełamać wewnętrzne rozterki, strach oraz niepewności i podzielić się myślami z innym – co umożliwiło nam humanistyczny i społeczny rozwój. Wielką pomocą okazał się świetnie dobrany tekst, otwierający zarówno prowadzącemu, jak i nam, pole do manewru i wielorakiej interpretacji. Spotkanie to, było dla nas nie tylko dyskusją literacką ale i ,,lekcją życia” – Wojciech Borowicz perfekcyjnie zaprezentował nam jak poprzez literaturę uczyć się dostrzegać i rozwiązywać oraz kształtować swoje poglądy na problematyczne realia współczesnego świata.
Maria Wolska

Szkołę czytania organizuje KBF – instytucja kultury Miasta Krakowa, operator programu Kraków Miasto Literatury UNESCO.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Organizacja: prof. Anna Czepiec-Mączka

Prof. Michał Paweł Markowski, Dyrektor Artystyczny Festiwalu Conrada:
„Kim jest ten, kto migruje? Łacina podsuwa odpowiedzi: migrare to ruszać się z jednego miejsca do drugiego, przenosić się, przemieszczać. E(x)-migrare to ruch na zewnątrz, i(m)-migrare to ruch do wewnątrz. Migrantem wszakże nie jest każdy, kto rusza w drogę, nie jest też nim każdy, kto się przenosi z miejsca na miejsce.(…) Migracji towarzyszy przekraczanie granic i opuszczanie własnego środowiska(…) Migrantem jest ktoś, kto szuka swojej życiowej szansy w atrakcyjniejszym zawodowo środowisku, ktoś, kto chce zerwać ze swoją tradycją, i ktoś, kto jest we własnym kraju prześladowany i musi wyjechać, żeby nie stracić życia albo żeby jego dzieci wychowywały się bez strachu.(…) Migrację wymusza potrzeba, tylko że czasem jest to potrzeba fizyczna, czasem zaś metafizyczna; taka, którą łatwo wyjaśnić (nikt nie chce mieszkać w zrujnowanym domu albo w domu, do którego dobijają się o świcie służby specjalne czy zwyczajni bandyci), i taka, której proste wyjaśnienie się nie ima.
(…)Ludzie migrują, bo już nie mogą żyć we własnym domu, albo ktoś ich z tego domu wygania, albo też – choć mogą w domu zostać – chcą innego życia, lepszego, bezpieczniejszego, atrakcyjniejszego.”

W październiku, podczas jesiennej edycji spotkań z literaturą, uczniowie klasy 3b mieli okazję uczestniczyć w warsztatach prowadzonych przez pana Tomasza Pindla, polskiego tłumacza literatury hiszpańskojęzycznej, a także współprowadzącego program „Piątka z literatury” w RMF Classic.

Paweł Gomuła, 3b:
Kiedy w piątek rano otrzymałem informację o spotkaniu literackim, pomyślałem:
„O, znakomicie, mam zwolnienie z dwóch lekcji”. Od niechcenia rzuciłem okiem na przesłany nam fragment książki Oscara Martineza „Bestia. O ludziach, którzy nikogo nie obchodzą” i stwierdziłem: „Ot, kolejne użalanie się nad imigrantami i spłaszczanie problemu uchodźstwa na świecie”. Nawet nie wiedziałem, jak bardzo się myliłem…
Na spotkaniu z panem Tomaszem Pindlem, tłumaczem rzeczonej książki, rozmawialiśmy o tym, co wskazuje temat przewodni Festiwalu Conrada, czyli migracjach, ale dotykając sedna problemu, całej jego złożoności. Prowadzący przeprowadził z nami ciekawą dyskusję, wprowadził nas głębiej temat. Wyjaśnił tło wydarzeń politycznych i społecznych, w których uczestniczył autor omawianej książki. Niezwykle obrazowo przedstawił nam postacie migrantów pojawiające się w przeczytanym przez nas fragmencie.
„Bestia. O ludziach, którzy nikogo nie obchodzą” to książka reporterska – zaczyna się i kończy na jednym rozdziale. Tematem jest – rzecz jasna – migracja, tu migracja latynoska ukazana na przykładzie trzech braci Alfaro. Ci muszą przedostać się przez granicę Meksyku do USA. Poznajemy więc problemy tych ludzi i na granicy, i na trasie. To reportaż
o migracji, o ucieczkach ludzi do Stanów Zjednoczonych, o życiu wśród gangów, które rządzą miastem, o zabójstwach i morderstwach popełnianych codziennie w tym mieście. Dużo mówiliśmy o niebezpieczeństwach czyhających na uciekinierów, którzy opuszczają swój kraj z przymusu. Jest wysoce prawdopodobne, że zostając w nim, skazują siebie
i rodzinę na śmierć.
Pod koniec spotkania próbowaliśmy rozstrzygnąć, czy reportaż, jakim bez cienia wątpliwości jest dzieło będące tematem dywagacji, może zawierać emocjonalne relacje autora z bohaterami. A te śmiało możemy odczytać między wierszami w utworze salwadorskiego dziennikarza. Tak oto reportaż znacznie pogłębił naszą wiedzę na temat powodów imigracji
i zagrożeń z nią związanych. Poznaliśmy problemy migrantów i uciekinierów, ludzi, którzy porzucają swój kraj, aby żyć gdzieś – w USA – normalnie, aby TU nie zginąć.
Ostatecznie rozmowa przeprowadzona w deszczowe przedpołudnie z autorem przekładu książki „Bestia. O ludziach, którzy nikogo nie obchodzą” była czymś więcej niż zerwaniem się z lekcji na rzecz kolejnego nudnego wykładu. Była ona bezsprzecznie otwierającą oczy dyskusją, która pozwoliła zrozumieć istotę reportażu i problem nielegalnego przekraczania granic na ziemiach Ameryki Północnej.

Zdjęcia: Filip Zaziąbł 3b
Organizacja: prof. Elżbieta Kramarz

Hasło tegorocznych 68. Krakowskich Zaduszek Jazzowych „… gdy jazz jest wszystkim” wyeksponowało energię muzyki, piękno pojedynczych dźwięków oraz relację wybitnych artystów i wykonywanych przez nich melodii, tworząc niepowtarzalny klimat koncertów.
W dniach 25 – 29 października, po raz trzeci, 28 wolontariuszy z naszego liceum uczestniczyło w przygotowaniu Krakowskich Zaduszek Jazzowych. Uczennice i uczniowie mieli okazję pomagać we współtworzeniu tego ważnego artystycznego wydarzenia. Brali udział w pracach administracyjnych biura festiwalowego, obsługiwali widownię przed i po koncertach oraz uczestniczyli w ich produkcji w MOSie i na Dużej Scenie Teatru im. J Słowackiego. Najpiękniejsze jazzowe melodie wybrzmiały przy udziale niezawodnych wolontariuszy: Adama Łuca 1a, Marii Czepczyk 1h, Krzysztofa Rysza 2a, Dobrosławy Kluzik 2a, Hanny Pilch 2c, Blanki Milewskiej 2c, Magdy Grzegorzycy 2d, Julii Gedigi 3c, Julii Gut 3c, Wiktorii Dudzińskiej 3d, Jakuba Jakiełłowicza 3e, Jędrzeja Ziębickiego 3e, Aleksandry Gurby 3f, Joanny Operacz 3f, Anny Nowosadzkiej 3f, Marleny Walczyk 3f, Mariki Zuchary 3f, Elizy Staniszewskiej 3g, Marii Wolskiej 3h, Jana Lenartowicza 4a, Julii Dąbroś 4c, Barbary Filipowskiej 4c, Marii Iwan 4c, Marii Kani 4c, Małgorzaty Sajny 4f, Julii Tomczak 4g, Mikołaja Pietrasa 4h i absolwentki Matyldy Stramy. Praca wolontariuszy została dostrzeżona i oceniona ponownie na najwyższym poziomie.
Dziękujemy!

Koordynatorzy: prof. Anna Czepiec-Mączka, prof. Justyna Grzegorzyca
Foto: Julia Dąbroś 4c, Jakub Jagiełłowicz 3e

W dniu 2 listopada rozpoczyna się akcja Czytaj PL. To już 9. edycja największego w Polsce projektu promującego czytelnictwo, którego organizatorami są Woblink, KBF, Kraków Miasto Literatury Unesco i Miasto Kraków. Czytaj PL to całkowicie bezpłatna wypożyczalnia ebooków i audiobooków dostępna przez cały listopad. W tym roku akcja przebiegnie pod hasłem „Akcja szyta na miarę”. Jej organizatorzy stawiają na różnorodność, inkluzywność i łatwą dostępność przekonując, że czytanie jest naprawdę dla każdego.
Tegoroczna lista lektur jest niezwykle bogata, a formuła akcji uproszczona.

Książki dostępne w 9. edycji Czytaj PL:
1. The American Roommate Experiment, Elena Armas, tłum. Marta Magdalena   Borkowska EBOOK I AUDIOBOOK Wydawnictwo Otwarte
2. Cztery tysiące tygodni, Oliver Burkeman, tłum. opracowanie zbiorowe EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Insignis
3. Polka w Korei, Agnieszka Klessa-Shin  EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Znak Literanova
4. Kabalista, Remigiusz Mróz EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Filia
5. Muchomory w cukrze, Marta Bijan  EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Kobiece / Young
6. Wiatrołomy, Robert Małecki  EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Literackie
7. Jak płakać w miejscach publicznych, Emilia Dłużewska  EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Znak Literanova
8. Wiem, co czujesz,  Gabriela Gargaś EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Literackie
9. Legendy i Latte, Travis Baldree, tłum. Piotr Cholewa  EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Insignis
10. Schronisko, które przestało istnieć, Sławek Gortych EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Dolnośląskie
11. Dom Oriona, Julia Fiedorczuk EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Literackie
12. Historia na śmierć i życie, Wojciech Tochman  EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Literackie
13. Niedźwiedź w objęciach smoka, Michał Lubina  EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Otwarte / Szczeliny
14. Cmentarz osobliwości, Paulina Hendel   EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo We need YA / Wydawnictwo Błysk
15. Motylek, Katarzyna Puzyńska  EBOOK I AUDIOBOOK, Wydawnictwo Prószyński i S-ka
16. It starts with Us, Colleen Hoover, tłum. Aleksandra Żak  EBOOK, Wydawnictwo Otwarte
17. Głusza, Anna Goc  EBOOK, Wydawnictwo Dowody
18. Heartstopper 4, Alice Oseman, tłum. Natalia Mętrak-Ruda EBOOK, Wydawnictwo Jaguar

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.

Cykl Lekcji Czytania ma na celu popularyzację literatury. To społeczna akcja, którego współorganizatorami są Goethe Institut Krakau i Fundacja Tygodnika Powszechnego. Ma ona na celu budzenie zainteresowania literaturą przez rozmowy o wybranych tekstach z wybitnymi twórcami. Tym razem 17 października b.r. odbyła się Niemiecka Lekcja Czytania – spotkanie uczniów z klasy 4g z krytykiem literackim Michałem Sowińskim, związanym z Tygodnikiem Powszechnym i Festiwalem Conrada. Tekstem, który był pretekstem do dyskusji, między innymi o roli sztuki w czasie wojny, był fragment powieści Tyll Daniela Kehlmanna austriacko-niemieckiego pisarza, eseisty i dramaturga. Polski przekład książki autorstwa Urszuli Poprawskiej ukazał się w 2022 r. w Wydawnictwie Literackim. W kontekście literaturoznawczym Kehlmann został określony, jako „magiczny realista”. Jego powieści osiągnęły międzynarodowy sukces a Die Vermessung der Welt (Rachuba świata) stała się jednym z największych niemieckich bestsellerów XXI. w. Mimo to Kehlmann jest mało znany polskim czytelnikom a jego literatura nie zyskała popularności w Polsce.

W opisie książki czytamy… Bestseller tygodnika Spiegel. Ponad pół miliona sprzedanych egzemplarzy. Powstaje serial Netflixa na podstawie książki. Prawa sprzedane do ponad 30 krajów […] powieściopisarz Daniel Kehlmann posłużył się znanym od stuleci motywem Dyla Sowizdrzała, by skonstruować świat, w którym przyszedł czas szaleńców. Próżno szukać w nim przewidywalności i logiki. Zamieszkują go postacie opętane lub nawiedzone, fanatycy i oszuści, a władzę sprawują ludzie, którzy z bliska okazują się małymi, chciwymi, okrutnymi, niebezpiecznymi, śmiesznymi i strasznymi zarazem kreaturami. Żaden z bohaterów Tylla nie jest taki, jakim wydaje się na początku. W każdym rozdziale tej powieści tytułowy bohater pojawia się niejako w tle, jest obserwatorem i katalizatorem wydarzeń, w których możemy się przeglądać jak w wielkiej metaforze. U Kehlmanna fascynuje nieustanne współistnienie atmosfery grozy i komizmu, okrucieństwa i żartu. Tyll przywodzi na myśl Bruegla lub Boscha, następnie efekt krzywych luster, w końcu też atmosferę szalonego lunaparku, którym zdaje się być świat.
Ciekawym wydaje się opinia uczestników wydarzenia. Jak pisze Zofia Kuc Spotkanie z Panem Michałem Sowińskim było dla mnie bardzo pozytywnym przeżyciem. Na zajęciach nie czułam presji, atmosfera była inspirująca, dawała swobodę wypowiadania się. Wykładowca mówił ciekawie i zachęcał wszystkich do rozmowy. Cieszę się że mogłam uczestniczyć w dzisiejszych zajęciach, ponieważ tekst który omawialiśmy był intrygujący choć niełatwy, a interpretacja redaktora pomogła mi dostrzec inne aspekty fragmentu książki, a szerzej życia społecznego.
Dyskusja skoncentrowała się na postrzeganiu świata jako teatralizacji życia. Postawiono pytanie dlaczego jest ona tak ważna. Czy jest ratunkiem, w bezwzględnym świecie konfliktów na poziomie wojen, relacji ludzkich? Czy teatr pokazuje coś prawdziwszego niż zwykłe życie? Czy stwierdzenie, że życie ma w sobie element sztuczności, który być może jest ważniejszy od prawdziwości jest trafne? W końcu – kiedy jesteśmy prawdziwsi na scenie czy w życiu? Konkluzja może być zaskakująca. Teatr może ukazać prawdziwe oblicze, w przeciwieństwie do życia, które często ukazuje zakrytą twarzy. Prosta próba opisu bezwzględnego świata przez literaturę jest niemożliwa, ale sposób deskrypcji zawierający ironię może być ratunkiem. Teatralność życia nie postrzegana jako opozycja do prawdziwego życia, lecz zrozumienie że każdy rodzaj relacji ma pierwiastek teatralności, sztuczności a im wyższy poziom relacji tym teatralność jest „gęstsza”. Dostrzeżenie sztuczności relacji jest postrzegane oczyszczająco, jest wentylem bezpieczeństwa. To właśnie Kelmann próbuje pokazać w swej powieści.
Postawione pytania podczas spotkania z uczniami: Jak opowiedzieć o przemocy? W jaki sposób konfrontować się z brutalnością? Jak przygotować ludzi? Czy w ogóle jest to możliwe? Jak wygląda śmierć? Czy to jest tak, że można umrzeć i… wstać? Jaki jest świat ukazany przez autora? zachęcały do wytrącenia z równowagi, budowania klimatu refleksji. Mniej ważne było uzyskanie odpowiedzi. Była to lekcja uczenia myślenia w  świecie, który nie jest prosty i wymaga namysłu.

opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka, prof. Michał Kózka

Miło nam poinformować o wyłonieniu zwycięzców konkursu organizowanego z okazji Victor Young Jazz Festival Mława ’23.  Na ogólnopolski konkurs Malowanie muzyką napłynęło 108 prac. Wśród laureatów jest uczennica z naszej szkoły – Martyna Mazurek z klasy 3e artystyczno – architektonicznej. Praca Martyny /ecolina, tusz, kredka, technika mieszana/ zajęła II miejsce.
Serdecznie gratulujemy!

Szczegółowe informacje: link

opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka

Rozpoczęła się kolejna edycja Szkoły Czytania KMLU spotkań z literaturą, która w tym roku poświęcona będzie zagadnieniom szeroko pojętych migracji. Będzie to przede wszystkim różnorodność tekstów „pozwalających z nowych i nieoczywistych perspektyw przemyśleć problemy, z którymi mierzą się młodzi ludzie, poszerzając ich kompetencje czytelnicze i rozwijając wrażliwość”. Zajęcia w ramach projektu poprowadzą osoby zajmujące się pisarstwem, przekładem literackim, dziennikarstwem i literaturoznawstwem.

2. października 2023 r. uczniowie klasy 2h mieli okazję uczestniczyć w pierwszych warsztatach literackich, zorganizowanych z okazji Międzynarodowego Dnia Tłumacza.
Zajęcia prowadziła pani doktor Aleksandra Wojtaszek – bałkanistka, dziennikarka i tłumaczka, pod kierunkiem której uczniowie zapoznali się z realiami pracy tłumaczy i dowiedzieli się na czym ona polega. Mogli też spróbować własnych sił w tłumaczeniu mowy potocznej na slang młodzieżowy, co dostarczyło im dużo śmiechu i zabawy.
W trakcie warsztatów uczestnicy dowiedzieli się również, jak bardzo mowa nastolatków może być problematyczna dla tłumaczy i czy dojrzały tłumacz może przełożyć tę mowę bez żenady i obciachu? To zagadnienie omówione zostało na podstawie krótkiego opowiadania pisarki Fríðy Ísberg pt. „Do domu” ( tł. Jacek Godek). Było to zderzenie islandzkiego slangu młodej kobiety z tłumaczem jej tekstu, który jest mężczyzną w wieku średnim i w związku z tym przekład jest naprawdę komiczny i był powodem gromkich wybuchów śmiechu wśród uczniów! Klasa mogła też zaobserwować w jaki sposób użycie specyficznego języka w tłumaczeniu, w tym wypadku gwary wiejskiej, może portretować postaci i pokazać kontrast między nimi, a nawet zarysować ich charakter. Taki zabieg zastosował tłumacz Krzysztof Cieślik we fragmencie książki „Shuggie Bain” autorstwa Douglasa Stuarta.

Tekst: Lena Kaczor
Zdjęcia: Ula Grodzka
Organizacja: prof. Elżbieta Kramarz

Trudne drogi dzieci syberyjskich do Polski (1919–1923)

W kręgu solidarności społecznej, pomocy i przyjaźni
Sagę dzieci syberyjskich najlepiej można poznać, a także zrozumieć ponadczasowe znaczenie tej historii poprzez indywidualne losy ludzkie. Obecna, V edycja Konkursu, podobnie jak poprzednie edycje, była „otwartą lekcją historii”, gdyż opierała się na zasadzie samodzielnego, poszukującego i twórczego poznawania losów dzieci syberyjskich oraz przenoszenia wiedzy o tamtych odległych już wydarzeniach do naszego dzisiejszego świata.

Konkurs ten, w zamyśle organizatorów czyli Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, jest przestrzenią kreacji i interpretacji fikcyjnego „spotkania” z dzieckiem syberyjskim i ma odpowiedzieć na pytanie: Czego uczy nas historia dzieci syberyjskich dzisiaj, w świecie, w którym wspaniały rozwój technologii i kultury idzie w parze z licznymi napięciami, niepokojami i zagrożeniami? Jak historia dzieci syberyjskich jest widziana i interpretowana przez młode pokolenie Polaków? Konkurs polegał na wykazaniu się wiedzą o wydarzeniach, obejmujący dzieje dzieci syberyjskich i pomoc Japonii widziane na tle wydarzeń: rewolucji rosyjskiej i wojny domowej na Syberii 1917–1922, dziejów Polaków na Syberii, interwencji wojskowej na Syberii, stosunków japońsko-rosyjskich 1919–1922 oraz wykonaniu pracy artystycznej.
I miejsce w konkursie zajęła Julia Dąbroś z klasy 3c pod opieką prof. Anny Czepiec-Mączki.
Serdecznie gratulujemy!

Partnerami Konkursu są Social Welfare Corporation Fukudenkai w Tokio oraz Port of Humanity Tsuruga Museum  a patronat honorowy objęli: Ambasada Japonii w Polsce, Instytut Polski w Tokio, Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Japonii, Konsul Honorowy Japonii w Krakowie.

16 czerwca b.r. uczniowie Magdalena Konieczny 1a, Karolina Grzyb 1g, Martyna Mazurek 2e, Sara Piszczek 2e, Gabriela Rusiniak 2e, Wiktoria Strużycka 2e, Malwina Teodorowicz-Wilga 2e, Zofia Wojdała 2e, Jędrzej Ziębicki 2e, Weronika Zoń 2e, Eliza Staniszewska 2g, Anna Wąs 2g, Julia Tomasik 2h, Maria Wolska 2h, Julia Dąbroś 3c, Maria Leśniańska 3e, Martyna Dębowska 3g i absolwentka Anna Kurbiel uczestniczyli w Dniu Otwartym Wydziału Aktorskiego w Akademii Krakowskiej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
Zajęcia teatralne, zaproponowane przez dr Dariusza Starczewskiego, uświadomiły uczestnikom jak trudno jest nie grać – po prostu być – bez fałszu, udawania. Praca z rekwizytem utajonym i ćwiczenia z imaginacją oraz etiudy służyły poczuciu nieskrępowania i wolności. Rozmowa z aktorem i reżyserem na temat istoty aktorstwa, wyboru studiów, cech osobowości i tzw. kompetencji miękkich przydatnych w komunikacji międzyludzkiej była niezwykle wartościowym dopełnieniem wprawek aktorskich.
Aktywny udział w pokazie Koła Naukowego, wspólnie ze studentami II roku, pod kierunkiem aktorki Starego Teatru Beaty Paluch, był okazją do ekspresji wokalnej i ruchowej. Uczniowie wykonywali trudne ćwiczenia z rytmiki, koordynacji i artykulacji. Finalnie studenci zaprezentowali kilka piosenek przed licealną widownią. Zajęcia te ukazały twórczy proces powstawania ostatecznej wersji prezentowanej na scenie.
W klubie studenckim uczniowie mieli przyjemność uczestniczyć w dynamicznym pokazie piosenek studentów II roku, przygotowanym pod kierunkiem aktorki Teatru Nowego Proxima i Teatru Bagatela Katarzyny Chlebny oraz pokazie studentek I roku, pod opieką aktora Starego Teatru i Teatru Nowego Proxima w Krakowie oraz Prodziekana Wydziału Aktorskiego Juliusza Chrząstowskiego.
Piękne i wzruszające uczucie grania na scenie, zarazem jednak trudne i pełne lęku oraz poczucie niepewności i obawy o przyszłość po ukończeniu studiów to między innymi tematy rozmów uczniów ze studentami I roku o zwykłej codzienności i spełnianiu marzeń.
Poniżej kilka zdań od uczestników zajęć:
Chciałam bardzo pochwalić dzisiejsze zajęcia aktorskie. Były wspaniale przeprowadzone. Profesorowie, tak jak i studenci, podeszli do całego wydarzenia profesjonalnie ale nie brakowało też elementów zabawy. Całe warsztaty minęły w przyjaznej i przyjemnej atmosferze, gdzie każdy mógł nie tylko posłuchać porad, lecz także uczestniczyć w ćwiczeniach bez poczucia wykluczenia pod względem jakości swoich zdolności.
Gabriela Rusiniak z klasy 2E
Dzień Otwarty Wydziału Aktorskiego w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego jest osobiście dla mnie jednym z milej spędzonych dni pozaszkolnych. Warsztaty aktorskie pozwoliły odżyć drzemiącej w nas kreatywności, a pokazy piosenki aktorskiej obserwowało się z zachwytem. Miłym zakończeniem dnia było muzyczne przedstawienie końcowe wystawiane przez studentów II roku, które wprawiło w zachwyt całą widownię, zrywając nas wszystkich z krzeseł. Pokaz studentów I roku również był intrygujący, kompletnie inny od pierwszego spektaklu. Udało nam się poznać wielu cudownych i charyzmatycznych ludzi – profesorów oraz studentów. Uczestnictwo w takim wydarzeniu było świetną i edukującą rozrywką, którą mam nadzieje przyjdzie nam powtórzyć w przyszłym roku.
Julia Tomasik, 2h
Spotkanie z studentami i nauczycielami Akademii Krakowskiej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego było doświadczeniem nietuzinkowym. Pokazano nam jakie umiejętności jesteśmy w stanie zdobyć, jakimi osobami możemy się stać. Zajęcia z Dariuszem Starczewskim, jak i zajęcia z wokalu z Beatą Paluch pozwoliły nam poczuć się swobodnie i umożliwiły nam przeżywanie tych chwil w innym wymiarze. Pokazy podsumowujące zwieńczyły całe wydarzenie, pozostawiając w nas same pozytywne emocje i chęć dalszej eksploracji.
Wiktoria Strużycka, 2e

Koordynacja, opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka

Uroczysta Gala konkursu, podczas której wręczono dyplomy i nagrody, odbyła się 14 czerwca 2023 r. w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Krakowie.

Jury nagrodziło prace uczennic z naszej szkoły. I miejsce przyznano Julii Dąbroś z klasy 3c za recenzję książki autorstwa Delii Owens Gdzie śpiewają raki oraz wyróżniono pracę Katarzyny Goryl z klasy I b, która zrecenzowała powieść fantazy Johna Flanagana Zwiadowcy. Ruiny Gorlanu.

Serdecznie gratulujemy!

Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka

Jeżeli myślisz, że młodzież nie czyta książek… to mocno się zdziwisz. Co roku ponad 400 tys. uczennic i uczniów czyta w całej Polsce w tym samym momencie.
Jak nie czytam, jak czytam” to najpopularniejsza w Polsce akcja czytelnicza. Powstała, by złamać stereotyp nieczytającej młodzieży i zamanifestować, że uczniowie czytają. Organizatorem jest redakcja miesięcznika „Biblioteka w Szkole” wraz z bibliotekami i szkołami.
Akcja promuje czytanie w prosty i radosny sposób. Bez przymusu, podniosłych haseł i wielkiej filozofii. Żeby czytanie nie kojarzyło się uczniom z przymusowymi lekturami, tylko miłym wspomnieniem. Czytaniem w gronie koleżanek, kolegów, nauczycieli, rodziców.
Akcja ma przede wszystkim zachęcić tych uczniów, którzy traktują czytanie jako przykry obowiązek. Nie zmuszać ich, lecz motywować przykładem.

Nasza szkoła po raz kolejny uczestniczyła w ogólnopolskiej akcji promującej czytanie dla przyjemności. Zamanifestowaliśmy poparcie wykonując wspólne zdjęcie chętnych osób: uczniów, nauczycieli i pracowników szkoły. Grupa 1b1 wraz z prof. Anną Czepiec-Mączką uczestniczyła w zajęciach tworzenia zdjęć z książką w roli głównej; uczniowie z klasy 2h pod opieką prof. Ewy Goczał prezentowali ważne dla nich książki i odczytywali ich fragmenty nagrywając filmy, a grupie 2C3 prof. Anna Szefer-Kłęk odczytała ulubioną książkę ze swoich czasów licealnych The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy autorstwa Douglasa Adamsa.
Dziękujemy za zaangażowanie.
Do zobaczenia za rok.

Zdjęcia: Joanna Operacz 2f, Patrycja Liszka 2h, Maria Bińczycka 1b, Maja Kisielewicz 1b, Jakub Jagiełłowicz 2e, Dominik Wicherek 1d, Anna Czepiec-Mączka
Organizacja: prof. Anna Czepiec-Mączka