Rozmowa o literaturze – „Czarodziejska góra” Thomasa Manna Czytaj jeszcze raz!
W 1939 roku Tomasz Mann wygłosił w Princeton wykład o „Czarodziejskiej górze” i przy tej okazji wypowiedział pod adresem czytelników zalecenie, by po przeczytaniu powieści do końca przeczytali ją jeszcze raz. Zastrzegał kurtuazyjnie, że to „aroganckie żądanie” dotyczy wyłącznie tych, których już pierwsza lektura udelektowała i ożywiła, a tłumaczył je specyficznym charakterem „Czarodziejskiej góry” i w ogóle swojej twórczości […] Czyżby nie ufał naszej muzycznej pamięci, nie wierzył, że doczytawszy do końca, będziemy z tego wierzchołka umieli ogarnąć wzrokiem całą przebytą drogę i we właściwym świetle zobaczyć sens każdego kamyczka, który rzucił nam pod nogi? A może przeciwnie, w obawie, że sprowokowani do poszukiwania ukrytych tropów, utoniemy w powodzi rozkwitających bez końca znaczeń, każe nam wrócić do dzieła i przekonać się, że choć wyładowane do granic możliwości, mimo wszystko jest zwartą, zamkniętą całością, z początkiem, środkiem i zakończeniem. Ale najbardziej kusi inna interpretacja: Tomasz Mann chciał powiedzieć, że „Czarodziejska góra” – i literatura w ogóle – to właśnie literatura, sztuka, coś zupełnie innego niż życie, którego nie da się, dobrnąwszy do końca, zacząć jeszcze raz od początku. Fragment tekstu tłumaczki literatury niemieckojęzycznej, krytyczki literackiej, eseistki Małgorzaty Łukasiewicz był punktem wyjścia do rozmowy o „Czarodziejskiej górze” Thomasa Manna, którą w bibliotece Goethe-Institut 15 listopada b.r. z uczennicami i uczniami z klasy 1h przeprowadziła pani dr Katarzyna Trzeciak, krytyczka i badaczka literatury. Pracuje ona w Katedrze Krytyki Współczesnej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, współtworzy Pracownię Pytań Krytycznych. Zajmuje się teorią krytyki i jej związkami z estetyką i filozofią oraz studiami miejskimi. Właśnie taką droga, drogą krytycznego spojrzenia na tekst poprowadziła spotkanie z młodzieżą. Zachęciła do czytania powtórnego, by w ten sposób dać sobie szansę na odkrywanie. Czytając po raz pierwszy odnajdujemy w literaturze to, co jest nam znane, dopiero czytając powtórnie doświadczamy nowości. Ta otwartość daje nam szansę. Jedynie wychodząc ze strefy znanego, komfortowego obszaru jesteśmy w stanie poznać nieznane. Jeżeli coś nas uwiera i nie jest dla nas wygodne, tym bardziej zmierzmy się z tym. Szukajmy swego odczuwania i rozumienia literatury. W tym przypadku powieści, którą uważa się za jedną z najbardziej wpływowych dzieł literatury niemieckiej XX wieku.
Opinia ucznia klasy 1h Miłosza Flaka po zajęciach literackich: Spotkanie było bardzo ciekawe. Na początku zostaliśmy zapytani przez prowadzącą czy określenie danego utworu arcydziełem zachęca do dyskusji na jego temat, czy onieśmiela? Następnie rozmawialiśmy o życiu jako wiecznej podróży, na którą nigdy nie jesteśmy gotowi. Dyskusja dotyczyła też sposobu przedstawienia w powieści śmierci, jako czegoś zupełnie naturalnego i codziennego dla bohaterów. Jestem zadowolony, że mogłem wziąć udział w spotkaniu.
Opieka: prof. Anna Czepiec-Maczka, prof. Michał Kózka
Współczesna literatura – głos, który warto usłyszeć.
Rozmowa o poezji.
31 października br. klasa 2g uczestniczyła w warsztatach literackich w Pałacu Potockich, w projekcie promującym czytelnictwo Warsztaty słowa, którego organizatorem jest Fundacja Wisławy Szymborskiej. Uczniowie dyskutowali o książce Joanny Łańcuckiej i Joanny Mueller „Waruj”.
Zajęcia prowadziła dr Anna Marchewka – literaturoznawczyni, krytyczka literacka. Publikowała m.in. w „Lampie”, „Zadrze”, „Tygodniku Powszechnym” i „Chimerze”. Współprowadziła programy literackie w TVP Kultura i Radiu Kraków. Współpracuje z Katedrą Krytyki Współczesnej i Centrum Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego.
„Waruj” to poemiks – czyli nowatorskie połączenie książki poetyckiej z komiksem – to wspólne dzieło poetki Joanny Mueller i graficzki Joanny Łańcuckiej, od początku tworzone na zasadzie negocjowania własnych wizji i dzielenia się inspiracjami. Tematem przewodnim są przygody kobiecych głosów – rozpisane i rozrysowane na tle zjawisk społecznych, kulturalnych, politycznych, historycznych. Poemiksowe oratorium pozwala przerwać milczenie kolejnym solistkom – odzywają się tu w różnych rejestrach (od krzyku do szeptu), niekiedy ukazują się po raz pierwszy w pełni odrębności, a jednocześnie ich głosy splatają się w nabrzmiewający siłą chór kobiet czytamy w opisie książki.Tematem przewodnim ich wspólnego dzieła są głosy kobiet. A autorki, jak same o sobie mówią, są „dwoma różnymi osobami, które próbują scalić swoje głosy”. Prowadząca zajęcia zaproponowała uczniom głośne odczytanie czterech wiersz i dyskusję. Były to głosy o przyjaźni, wyrażaniu siebie, odrębności i bogactwie zawartym w różnorodności.
„Waruj” nie jest typowym zbiorem wierszy z ilustracjami, książka Joanny Łańcuckiej i Joanny Mueller to wyraz artystycznego, graficzno-literackiego dialogu. Poemiks Łańcuckiej i Mueller może okazać się szansą na odkrycie mocy kolektywu, niekoniecznie wyłącznie artystycznego. Wspólna lektura i analiza „Waruj”, oprócz podróżowania przez historię (również literatury), umożliwia mierzenie się ze współczesnymi, dotkliwymi problemami społecznymi. Budowanie wspólnoty w – i dzięki – „Waruj” może pomagać osobom czytającym w przełamywaniu poczucia bezradności wobec tego, co trudno nawet wypowiedzieć, oraz w podejmowaniu prób budowania koleżeńskich relacji i sojuszy we wspólnych, ważnych sprawach – podsumowano po warsztatach na stronie Fundacji Wisławy Szymborskiej.
asie-niteczki
tobie i z tobą, kolabo-koleżanko!
kiedy będziesz się zwijać do węzłowych spraw
zbudzi mnie naciąg nici wplątanej między palce
a gdy mój głos uwięźnie w echach labiryntu
wątek z twojej dłoni wyrówna dech osnowy
żeby jedna z nas miała własny pokój na czmychach
real drugiej siostry musi być radikal
parki zwolnione z krępacji z nawijką na szpulach relacji
teraz to już naprawdę jesteśmy zmieszane
rozbrojone do gęsiej bo puściłyśmy
farbę z głów golonych do nasad
zawierzyć to znaczy na tętnie nitkowatym
zawiesić odważnik niewiary
połapać zgubione oczka robótki
i razem wysnuć się z tego
(bądź moją tubą bądź moim to be
jak ja twoją bazą i zmianą)
Przewrotnie zamieszczamy motto na końcu, wierząc, że w natłoku codziennych spraw warto pomyśleć o tym, co tworzy wspólnotę.
Jednakie mamy losy. Płacząc swojej biedy
I moją mi niedolę przypominasz wtedy.
Przodownica Chóru
Zdjęcia: Fundacja Wisławy Szymborskiej /Kuba Ociepa
Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka, prof. Michał Kózka
Wolontariat podczas 69. Krakowskich Zaduszek Jazzowych – kontynuacja
69. edycja najstarszego festiwalu jazzowego w Europie i drugiego na świecie odbyła się w Krakowie, w dniach 23.10-26.10.2024. W tym roku organizatorzy zaprosili do udziału w wydarzeniu znakomite postaci polskiej muzyki: Urszulę Dudziak, Natalię Kukulską, Kubę Badacha, Krzysztofa Kiljańskiego, Wojciecha Myrczka.
69. edycja Krakowskich Zaduszek Jazzowych przypadała dokładnie w 70. rocznicę organizacji pierwszego koncertu z tego cyklu. Dlaczego zatem legendarny festiwal nie świętował w tym roku swojej okrągłej rocznicy? Wynika to z faktu, iż w roku 1968, po politycznej decyzji zamknięcia sławnego, krakowskiego klubu jazzowego „Helikon”, który wówczas odpowiadał za organizację festiwalu, Krakowskie Zaduszki Jazzowe nie odbyły się. Sami organizatorzy bardzo często odwołują się jednak do historii swojego festiwalu, podkreślając jej olbrzymią wagę i wpływ na kolejne edycje jazzowych spotkań. W tym roku hasło festiwalu brzmiało: Jazz, który tworzy historię. Festiwalowi towarzyszyła wystawa Kraków – jazzowe centrum Europy, którą można oglądać do 24 listopada w Pałacu Krzysztofory. Wstęp wolny.
Po raz czwarty uczniowie z naszej szkoły byli wolontariuszami podczas festiwalu. Czterdziestoosobowa grupa uczennic i uczniów wsparła swymi działaniami organizatorów wydarzenia. Szczególne podziękowania należą się uczniom, którzy po raz kolejny aktywnie włączyli się w pomoc podczas przygotowań i w trakcie koncertów oraz potrafili stworzyć przyjazną atmosferę dla nowych wolontariuszy.
Tegoroczni wolontariusze to: Magdalena Żurek /1d/, Amelia Kowalczyk /1e/, Antonina Bargieła /1g/, Milena Konieczna /1g/, Ewa Lenartowicz /1g/, Natalia Tomaszewska /1g/, Anna Trepczyńska /1g/, Amelia Lubowiecka /2a/, Adam Łuc /2a/, Alicja Karcz /2d/, Gabriela Mgłosiek /2g/, Julia Penszkal /2g/, Mikołaj Chyrc /2h/, Maria Czepczyk /2h/, Maria Strojny /2i/, Barbara Zapałowska /2i/, Dobrosława Kluzik /3a/, Aleksandra Pelczar /3a/, Krzysztof Rysz /3a/, Blanka Milewska /3c/, Hanna Pilch /3c/, Agnieszka Gnela /3e/, Zofia Naziębłło /3e/, Julia Fijołek /3f/, Martyna Żarnoowiecka /3f/, Izabela Jankovic /4d/, Piotr Nosal /4d/, Natalia Detka /4e/, Jakub Jagiełłowicz /4e/, Zuzanna Kaczor /4e/, Emilia Makowska /4e/, Julia Niemiec /4e/, Wiktoria Serczyk /4e/, Malwina Teodorowicz-Wilga /4e/, Małgorzata Wilk /4e/, Jędrzej Ziębicki /4e/, Marlena Walczyk /4f/, Eliza Staniszewska /4g/, Aniela Śpiewla /4h/, Maria Wolska /4h/, Mikołaj Pietras /absolwent/.
Organizatorzy Krakowskich Zaduszek Jazzowych docenili profesjonalne działania wolontariuszy wymieniając podczas Gali naszą szkołę jako instytucję współdziałającą podczas organizacji festiwalu.
Uczniów, którzy chcieliby dołączyć do grupy wolontariuszy zapraszamy w przyszłym roku do zapisów.
Zdjęcia: Jakub Jagiełłowicz, klasa 4e
Koordynacja: prof. Anna Czepiec-Mączka, prof. Justyna Grzegorzyca
Akcja czytelnicza CZYTAJ PL
Rozpoczęła się kolejna edycja największej w Polsce akcji czytelniczej Czytaj PL.
Do końca listopada wszyscy chętni mają możliwość uzyskania dostępu do najobszerniejszej dotychczas darmowej biblioteki.
Co należy zrobić?
Pobrać aplikację Woblink.
Dołączyć do akcji.
Czytać za darmo do 30.11.2024.
Zachęcam
szkolny koordynator: prof. Anna Czepiec-Mączka
Lista bestsellerów dostępna za darmo do końca XI 2024 r.
Sobieski czyta przedszkolakom – kontynuacja
Po raz dziewiąty uczennice z naszego liceum brały udział w akcji promującej czytelnictwo Sobieski czyta przedszkolakom. Tym razem, trzylatkom z Przedszkola nr 55 w Krakowie, przeczytały irlandzką legendę „O skrzacie na końcu tęczy”. Tekst był inspiracją do żywiołowej dyskusji z maluszkami o odbytych podróżach i marzeniach z nimi związanymi. Zachęcił też do poważnej rozmowy o tym, czym dla dzieci są skarby i z czym kojarzą szczęście.
Okazuje się, że rzeczy materialne nie zajmują pierwszego miejsca w hierarchii ich wyborów. Jest to budujące i dające nadzieję w świecie, w którym dominują przedmioty i często określają one wartość człowieka. Szczęściem jest dla dzieci zabawa, przytulenie przez rodzica, oglądanie kolorowych kamieni czy podróż nad Bałtyk…
Kolorowy świat skrzatów, nie tylko w odczytanej legendzie ale też podczas kolorowania obrazków, był radosną chwilą twórczości, którą się dzielimy.
Podziękowanie za odczytanie tekstu, za zaangażowanie, uśmiech i serdeczność – dla Tosi Sieńko i Amelki Oroń z klasy 2h.
koordynacja: prof. Anna Czepiec-Mączka, prof. Ewa Wach-Czubińska
Fotokrajobraz 2024. Historie krajobrazowe
Ogólnopolski konkurs fotograficzny dla uczniów szkół średnich zorganizowany przez Katedrę Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej
Historia, historia sztuki, historia miejsca, historia ludzi, historia budynków, moja i twoja historia, historyczna zieleń, historyczny krajobraz, krajobraz postmilitarny, zabytek w krajobrazie, dziedzictwo krajobrazowe, dziedzictwo kulturowe, tożsamość, historia. Wiele określeń bliskich zrozumieniu i określeniu zapisanych w krajobrazie znaków, które są świadkami małych i dużych wydarzeń ale także trwałości i ciągłości kulturowej, kanonów, zwyczajów, tradycji.
Krajobraz jest zapisem działań człowieka i przyrody, jest zapisem historii. W tegorocznej edycji zadaniem konkursowym było ujęcie fotograficzne tych zjawisk, stanów, układów czy kompozycji.
Miło nam poinformować, że: Komisja Konkursowa w składzie :
– przewodniczący: dr hab. inż. arch. Marcin Charciarek, prof. PK
– sekretarz: dr inż. arch. kraj. Miłosz Zieliński
– sędzia referent: dr hab. inż. arch. Katarzyna Łakomy, prof.PK
– członkowie:
dr Wojciech Kapela, WAW ASP
prof. dr hab. inż. arch. Dominika Kuśnierz-Krupa, WA PK
dr inż. arch. Katarzyna Zawada-Pęgiel, WA PK
dr inż. arch. Rafał Zawisza, prof. PK
na podstawie kryteriów: zgodność z wymogami formalnymi konkursu, jakość techniczna i kompozycyjna, oryginalność ujęcia tematu, dokonała wyboru najlepszych prac nadesłanych na konkurs nt.: Historie krajobrazowe, przyznając
wyróżnienie
Zuzannie Kaczor, z klasy 4e za serię zdjęć: „Manifest nowoczesności”
Serdecznie gratulujemy!
Nagrodzone prace można oglądać w Muzeum Politechniki Krakowskiej,
ul. Warszawska 24 do 20 października 2024 w godzinach 9-15.
opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
Ogólnopolski konkurs literacko-fotograficzny „(Pod)różne historie” rozstrzygnięty
Ogólnopolski konkurs literacko-fotograficzny „(Pod)różne historie” pod honorowym patronatem Prezydenta Miasta Białegostoku, którego organizatorami był Młodzieżowy Dom Kultury w Białymstoku, Zespołu Placówek Oświatowych nr 2, w Białymstoku, Towarzystwo Działań Twórczych „Talent” w Białymstoku wyłonił laureatów.
Tematem konkursu była podróż we wszystkich jej aspektach, zarówno pojmowana sensu stricte jako wyprawa, zwiedzanie jak i wędrówka symboliczna, podróż przeżyta w wyobraźni.
Jury konkursu fotograficznego w składzie:
Ewa Bijak – fotograf, członek Białostockiego Towarzystwa Fotograficznego, Stowarzyszenia Fotograficznego „Przeciw Nicości” im. Mieczysława Wielomskiego, Artysta Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej (AFRP),
Jerzy Lech – nauczyciel fotografii Młodzieżowego Domu Kultury ZPO nr 2 w Białymstoku oraz Augustowskiego Centrum Edukacyjnego, dydaktyk fotografii, dziennikarz wyspecjalizowany w tematyce fotograficznej, autor ponad 300 artykułów o fotografii,
Dominika Chojnacka-Jamiołkowska – kierownik Działu Organizacji Imprez Młodzieżowego Domu Kultury ZPO nr 2 w Białymstoku
po obejrzeniu 515 zdjęć nadesłanych przez 150 autorów z całej Polski postanowiło przyznać wyróżnienie dla uczennicy z klasy 1h Marii Czepczyk, za zestaw „Podróż (nie)oczywista”.
Natomiast w konkursie literackim, jury w składzie:
Grażyna Wiesława Dawidowicz – doradca metodyczny języka polskiego (szkoły ponadpodstawowe) Miejskiego Ośrodka Doradztwa Metodycznego w Białymstoku Białostockiego Centrum Edukacji,
Magdalena Sołowiej – filolog polski, Dział Edukacji Książnicy Podlaskiej im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku,
Jakub Sosnowski – autor książek dla dzieci i opowiadań dla dorosłych, wykładowca akademicki Uniwersytetu w Białymstoku i Wyższej Szkoły Biznesu, Mediów i Reklamy w Warszawie,
po przeczytaniu zgłoszonych do konkursu 124 prac nadesłanych z całej Polski postanowiło przyznać I nagrodę dla ucznia klasy 2e Adama Lubańskiego, za pracę pt. „Pociąg zwany przeznaczeniem”.
Serdecznie gratulujemy!
opieka artystyczna: prof. Anna Czepiec-Mączka
Wystawa MIEJSCA PRZEJŚCIOWE w Muzeum Fotografii MuFo – po raz pierwszy autorstwa Rady Młodzieżowej MuFo
W sobotę 15 czerwca b.r. miał miejsce wernisaż wystawy Miejsca przejściowe, którą przygotowała Rada Młodzieżowa MuFo /Muzeum Fotografii w Krakowie/. Jest to wydarzenie które zaistniało po raz pierwszy. Wybrane przez członków i członkinie Rady zdjęcia ze zbiorów Muzeum Fotografii w Krakowie opowiadają o poczuciu zawieszenia iniepewności, który towarzyszy momentom ważnych życiowych przemian. Czerpiąc zarówno ze swojego doświadczenia oraz z bogatej kolekcji MuFo, młodzi kuratorzy przygotowali pokaz, który został zaaranżowany w miejscach „pomiędzy” faktycznymi salami muzealnymi: w szatniach, windach, korytarzach czy toaletach.
Młodzieżowa Rada Muzealna to ciało doradcze przy Muzeum Fotografii w Krakowie, w którym zasiadają licealiści zainteresowani kulturą współczesną, fotografią, działaniem świata artystycznego oraz instytucji kultury. Członkinie i członkowie w trakcie rocznej kadencji mają wpływ na program wydarzeń skierowanych do swojej grupy wiekowej oraz okazję, by sami zdecydować o tym, czego chcieliby nauczyć od muzealników i muzealniczek.
W skład Rady w bieżącym roku szkolnym z II LO w Krakowie wchodzili:
Julia Dąbroś – absolwentka 2024
Zuzanna Kaczor – klasa 3e
Hanna Kwapień – klasa 3e
Projekt powstał pod opieką kuratorską dr Marty Kudelskiej (UJ), jednej ze współautorek koncepcji powstania Młodzieżowej Rady Muzealnej. Opiekę nad Radą sprawuje Anna Sidorska.
Wystawę będzie można oglądać w czerwcu i lipcu w ramach biletu wstępu na pozostałe wystawy w MuFo Rakowicka.
W latach poprzednich członkami Rady były Anna Witek, Julia Mostowik i Kinga Lewińska.
Przypomnienie działań dostępne tutaj: link
koordynator: prof. Anna Czepiec-Mączka
zdjęcia: Michał Kwapień, prof. Anna Czepiec-Mączka
Miejsce spotkań przy Twojej szkole.
Ogólnopolski konkurs dla uczniów szkół średnich zorganizowany przez Katedrę Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej na projekt miejsca rekreacji.
Tematem konkursu, zorganizowanego przez Katedrę Architektury Krajobrazu na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej był projekt niewielkiego miejsca rekreacji przy szkole – przestrzeni sprzyjającej integracji. Miejsce należało osadzić w wybranej przez uczestnika rzeczywistej lokalizacji przy/lub w pobliżu szkoły. Przestrzeń musiała zawierać elementy małej architektury (np. siedzisko/a lub ławka/i, kosz na śmieci, donice i inne elementy wg pomysłu uczestnika konkursu) zintegrowane z zielenią. Ocenie jury podlegał zarówno projekt, jak i dobór odpowiedniej lokalizacji. Patronem Konkursu była Pani Kierownik Katedry Architektury Krajobrazu WA PK prof. dr hab. inż. arch. Agata Zachariasz.
Na konkurs przesłano 27 wysokiej jakości projektów ze szkół z całej Polski. Jury brało pod uwagę przede wszystkim pomysł na koncepcję miejsca, dobór lokalizacji i funkcjonalność przestrzeni, dobór zieleni oraz ogólną estetykę pracy. Projekt ucznia z naszej szkoły z klasy 3e artystyczno – architektonicznej Krzysztofa Opalińskiego został wyróżniony. Nagrodą było m.in. uczestnictwo w warsztatach projektowych.
Gratulujemy!
Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
Ogólnopolski konkurs fotograficzny dla uczniów szkół ponadpodstawowych „Blizny historii. Ślady II wojny światowej w mojej okolicy”
Miło nam poinformować, że w ogólnopolskim konkursie fotograficznym dla uczniów szkół ponadpodstawowych „Blizny historii. Ślady II wojny światowej w mojej okolicy”, którego organizatorem było Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, praca fotograficzna Plac zabaw – bolesne sąsiedztwo uczennicy z klasy 3e artystyczno-architektonicznej, Hanny Kwapień zajęła III miejsce.
Zadaniem uczestników było uchwycenie zachowanych, w całości lub częściowo śladów II wojny światowej w ich najbliższym otoczeniu. Poprzez poszukiwanie historycznych pozostałości organizatorzy konkursu pragnęli zachęcić młodzież do rozwijania wyobraźni i umiejętności wypowiedzi artystycznej.
Z opisu zdjęcia Hani:
„[…] Przestrzeń ta inspiruje do stawiania pytań. Czy przeszłość może harmonijnie współistnieć z przyszłością? Jak przechowywać pamięć, jednocześnie będąc zanurzonym w codzienności? Gdzie przebiega granica tego, co powinno być upamiętniane? Czy budować specjalne pomniki pamięci czy też pozwalać duchom przeszłości naturalnie współbrzmieć z pulsem miasta?”
Uzasadnienie Komisji Konkursowej – Maciej Kostun, artysta fotograf; członek Związku Polskich Artystów Fotografików; Karolina Romańska, Kierownik Działu Wydarzeń Kulturalnych MIIWŚ; Wojciech Kiełpiński, specjalista ds. dokumentacji fotograficznej Działu Zbiorów MIIWŚ; Przemysław Zachulski, kustosz; kierownik Działu Edukacyjnego MIIWŚ; Kamil Rutecki, kustosz; gł. specjalista ds. edukacji Działu Edukacyjnego MIIWŚ:
Zdjęcie placu zabaw z fragmentem muru krakowskiego getta paradoksalnie uderza swoją powściągliwością. Doskonale wybrane miejsce – obszar przenikania się historii i śmierci ze zwyczajnym, codziennym życiem – zostało ukazane za pomocą zrównoważonej kompozycji i w delikatnym, miękkim świetle. Forma łuku czerwonej drabinki jest echem kształtów ogrodzenia i wraz z nim buduje rytm, który prowadzi nas w przeszłość. Dołączony opis zawiera krótką historię miejsca oraz interpretację autorki. Wyraźnie pokazuje świadomość wyboru motywu i użytych środków. Świadczy o wrażliwości i dojrzałości myślenia cennej u młodych ludzi.
Gratulujemy!
Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
Ogólnopolski konkurs organizowany przez Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha
Dom i gościnność: Władywostok – Tsuruga i Tokio – Seattle – Wejherowo.
Na drogach dzieci syberyjskich do Polski (1919 – 1923)
Patronat honorowy nad konkursem objęli: Ambasada Japonii w Polsce, Instytut Polski w Tokio, Ambasada Rzeczpospolitej Polskiej w Japonii, Konsul Honorowy w Japonii w Krakowie.
Konkurs jest otwartą lekcją historii. Jak piszą organizatorzy „Konkurs opiera się na zasadzie samodzielnego, poszukującego i twórczego poznawania losów dzieci syberyjskich oraz przenoszenia wiedzy o tamtych odległych już wydarzeniach do naszego dzisiejszego świata. Jest to także lekcja wzajemnego wsparcia, gdyż nie byłoby „domów” dzieci syberyjskich i nie byłoby gościnności, gdyby nie ludzie odmiennych narodowości i zawodów, których łączył jeden cel – pomoc polskim dzieciom. W większości „domów” dzieci syberyjskich obowiązywała zasada gościnności, która łączyła ludzi różnych narodowości, kultur i religii. Gościnność stała się warunkiem powszechnego pokoju, a także przede wszystkim, otwartości, zaufania, dialogu i współpracy.” W konkursie uczniowie poszukują odpowiedzi na pytanie „Czego uczy nas historia dzieci syberyjskich dzisiaj, w świecie, w którym wspaniały rozwój technologii i kultury idzie w parze z licznymi napięciami, niepokojami i zagrożeniami?” Konkurs składał się z dwóch etapów – poznania faktów historycznych i kreacji artystycznej.
W VI edycji konkursu Losy dzieci syberyjskich uczennice z naszej szkoły Julia Niemiec z klasy 3b i Zuzanna Kaczor z klasy 3e zostały wyróżnione a praca Julii Niemiec otrzymała także Nagrodę Główną od Młodzieżowej Rady przy Muzeum Manggha.
Zuzanna wykonała rzeźbę, natomiast Julia zagrała na bębnie i przedstawiła wykonaną przez siebie marionetkę. Prace plastyczne zostały zaprezentowane przez uczennice przed publicznością w szerokim kontekście związanym z tematem domu i gościnności.
Serdecznie gratulujemy!
opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
Kaligrafia
Kiedyś kaligrafia była jednym z obowiązkowych przedmiotów w szkołach.
Niestety umiejętność pięknego pisania staje się coraz rzadszą zaletą. Może się nią jednak pochwalić nasza uczennica Zuzanna Kaczor z klasy 3e, która zdobyła III miejsce w VII Ogólnopolskim Konkursie Kaligraficznym „Piórem i Pazurem” im. Janusza Korzeniowskiego zorganizowanym w Warszawie przez Academy International Wawer. Finalistką konkursu została również Aniela Toporska z klasy 1e.
Serdecznie gratulujemy!
Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka i prof. Agata Reichert-Zaczek
Warsztaty teatralne w Starym Teatrze
W środę, 22 maja nasza klasa 1h miała przyjemność uczestniczyć w zajęciach teatralnych w Starym Teatrze. Warsztaty prowadzone przez reżysera, dramatopisarza Łukasza Zaleskiego dotyczyły teatru elżbietańskiego i dramatów Szekspira. W pierwszej części zajęć zapoznaliśmy się z historią teatru, przeszliśmy zakamarkami teatru – istnym labiryntem – by dotrzeć do sali, w której odbyła się dyskusja na temat „Co to znaczy być wiernym Szekspirowi w teatrze?”. Stanowiska były spolaryzowane – wśród nas byli zarówno zwolennicy wierności testowi podczas realizacji spektaklu teatralnego jak i dopuszczający jego modyfikacje. Wspólnie zgodziliśmy się, że widza w teatrze bardziej interesuje współczesne odczytanie dramatów a dzieło literackie stanowi wartość samą w sobie. To właśnie patrząc przez ten pryzmat intrygujące i skłaniające do rozmów wydają się współczesne propozycje reżyserów. Zrozumieliśmy też, jak wielki wpływ na odczytanie tekstu i dalszą interpretację na deskach teatru ma przekład tłumacza. Przyjrzeliśmy się również odmiennym konwencjom tworzenia tego samego utworu. Dzięki warsztatom każdy z nas miał możliwość dowiedzieć się czegoś nowego, poszerzyć swoją wiedzę, a także uczestniczyć w rozmowie na merytoryczny temat. Zajęcia te były dla nas wartościowe, gdyż jesteśmy klasą z rozszerzonym językiem polskim, a ponadto każdy z nas w mniejszym, bądź większym stopniu interesuje się sztuką oraz teatrem.
tekst: Natalia Błaszczyk 1h, Antonia Sieńko 1h
organizacja, opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
Gala Mądrej Książki Roku 2023
Rozstrzygnięcie małopolskiego konkursu dla uczniów szkół średnich
W dniu 22 maja b.r. w ramach Copernicus Festival odbyła się w Muzeum Inżynierii i Techniki szósta gala konkursu organizowanego przez Uniwersytet Jagielloński Mądra Książka Roku 2023.
Jury w składzie: prof. dr hab. Małgorzata Radkiewicz z Instytutu Sztuk Audiowizualnych UJ, Milena Gumienny, właścicielka księgarni De Revolutionibus Books, Adrian Ochalik, absolwent wydziału aktorskiego AST i wieloletni współorganizator konkursu Mądra Książka Roku, Zofia Karpowicz z Pracownia Liternictwa i Typografii – ASP Kraków, Artur Więcek, pseud. „Baron”, reżyser i scenarzysta filmowy – w kategorii reklama książki popularnonaukowej przyznało III miejsce uczniom z II Liceum Ogólnokształcącego.
Zespół w składzie: Sara Piszczek /3e/, Wiktoria Strużycka /3e/, Emil Maćkowiak /3a/, Jędrzej Ziębicki /3e/ przygotowałreklamę dla książki „Tu jest Grecja! Antyk na nasze czasy”.
W konkursie uczestniczyły też, wykonując projekty okładek, uczennice Aniela Toporska /1e/, Julia Niemiec /3b/ i Zuzanna Kaczor /3e/.
Zwycięskie reklamy i okładki, a także pełną fotorelację można obejrzeć na stronie:
lub https://www.madraksiazkaroku.uj.edu.pl/wyniki-2024/
Serdecznie gratulujemy!
Historia naturalna przyszłości. Co prawa przyrody mówią o losie człowieka, Bebechy czyli ciało człowieka pod lupą, Sensacyjne życie ptaków. Pierzaste wampiry, tęczowe albatrosy i trujące przepiórki oraz Chłopki. Opowieść o naszych babkach – to tytuły, które zostały wybrane Mądrymi Książkami Roku 2023. 23 maja w ramach Copernicus Festival 2024: Maszyna! zostały ogłoszone wyniki organizowanego od 2016 roku konkursu na najlepszą książkę popularnonaukową wydaną lub przetłumaczoną na język polski w ubiegłym roku.
Książki popularnonaukowe to nie tylko kluczowy element systemu popularyzacji nauki, ale przede wszystkim edukacji. To one dają nauczycielom i rodzicom niepowtarzalną szansę na podsycanie w młodych odkrywcach rodzących się pasji i zainteresowań. Pozwalają poszerzyć wiedzę przekazywaną w szkole i poznać najważniejsze dla ludzkości badania naukowe.
Organizatorem wydarzenia jest Uniwersytet Jagielloński – właściciel portalu Mądre Książki. Tegoroczni partnerzy to: Copernicus Festival, Gazeta Wyborcza, Program „Inicjatywa Doskonałości – Uczelnia Badawcza” w Uniwersytecie Jagiellońskim oraz księgarnia De Revolutionibus Books i portal Cafe Nauka.
Zdjęcia: Anna Wojnar
Koordynacja, opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
VII edycja ogólnopolskiego Booktrailer Film Festival – festiwalu upowszechniającego czytelnictwo wśród dzieci i młodzieży. Od dzieła literackiego do utworu audiowizualnego.
Booktrailer Film Festival narodził się w roku 2007 w Liceo Scientifico di Stato A. Calini w Brescii we Włoszech. Jego pomysłodawczynią jest nauczycielka języka włoskiego Laura Forcella. Inicjatywa miała na początku charakter lokalny. Szybko jednak zyskała popularność we Włoszech, stając się ważnym wydarzeniem edukacyjnym i kulturalnym. Szkolny konkurs przekształcił się w ogólnokrajowy festiwal, a od roku 2017 w festiwal międzynarodowy. Rozszerzenie jego idei stało się możliwe dzięki pozyskaniu środków finansowych z programu Erasmus +.
Booktrailer Film Festival jest przedsięwzięciem o charakterze edukacyjnym promującym czytelnictwo wśród młodzieży. Jego idea opiera się na zespoleniu tradycji i nowoczesności: łączeniu poznawania literatury z nowymi technologiami, integrowaniu sztuki słowa i języka kina, rozwoju kompetencji związanych ze współpracą w grupie i analizy dzieła literackiego. Projekt zachęca do lektury, uczy i wyzwala kreatywność. Konkurs ma charakter międzynarodowy. Tegoroczna edycja przeprowadzana jest w Bułgarii, Chorwacji, Hiszpanii, Rumunii, Włoszech i w Polsce. Organizatorem eliminacji krajowych konkursu Booktrailer Film Festival w Polsce jest Instytut Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.
Konkurs został objęty honorowym patronatem Małopolskiego Kuratora Oświaty, Centrum Badań Edukacyjnych i Kształcenia Ustawicznego Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Stowarzyszenia Twórczej Edukacji Polonistycznej.
Zadaniem uczestników było przygotowanie filmu promującego wybraną książkę, czyli booktrailera. Ocenie podlegały: klarowność przekazu, oryginalność ujęcia, zastosowanie nowoczesnych technologii, zrozumienie tekstu, komplementarność elementów budujących dzieło i rodzaj zastosowanych technik artystycznych.
Jest nam niezwykle miło poinformować, że w VII edycji ogólnopolskiego Booktrailer Film Festival jury w składzie: dr hab. Katarzyna Drąg, Dorota Gołębiowska, prof. dr hab. Anna Janus-Sitarz, dr Agnieszka Kania, dr Wojciech Odoj, Monika Stachoń, Marek Sydor, Michał Szczepański, dr Marta Woźniak zdecydowało o przyznaniu
I MIEJSCA
zespołowi z naszej szkoły w składzie: Jędrzej Ziębicki 3e, Jakub Jagiełłowicz 3e, Natalia Detka 3e, Sara Piszczek 3e, Kacper Banaś 3e, Kacper Pikulski 3c, Adam Wilk 2h, Tobiasz Czyż 1f pod opieką prof. Anny Czepiec-Mączki za realizację filmu „Szewcy”.
Zdobywcy I miejsca otrzymali Nagrodę Główną Konkursu w wysokości 1000 złotych.
Film został rekomendowany do udziału w finale międzynarodowym konkursu.
17 kwietnia br. odbyło się uroczyste wręczenie dyplomów i upominków laureatom konkursu w Instytucie Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Laureaci zostali ugoszczeni przez władze Wydziału Nauk Społecznych dziekana ks. dr hab. Sławomira Soczyńskiego i dr hab. Katarzynę Drąg oraz koordynatora eliminacji ogólnopolskich dr Annę Miśkowiec. Uczniowie mieli możliwość zwiedzić m.in. studio radiowe Bonus czyli profesjonalnie wyposażone studio emisyjno-nagraniowe z kilkoma stanowiskami montażowymi oraz nowoczesnym sprzętem reporterskim a także studio telewizyjne, które umożliwia kształcenie młodych dziennikarzy na każdym polu pracy redakcyjnej: od dogłębnego researchu, przez nagrywanie materiałów, po ich montaż, a także edycję graficzną. Nagrodzeni uczniowie zapoznali się również z propozycją zajęć z wykorzystaniem wirtualnej rzeczywistości i druku 3D.
Zdjęcia: Marek Sydor UP
Koordynator konkursu, opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
FotoKrajObraz 2023 – konkurs, wernisaż, wystawa, warsztaty fotograficzne
W dniu 22 kwietnia miał miejsce w Galerii Politechniki Krakowskiej Kotłownia wernisaż fotografii laureatów oraz uczestników siódmej edycji konkursu i warsztatów Fotokrajobraz 2023 pt.: Odcienie miasta. W ogólnopolskim konkursie fotograficznym dla uczniów szkół średnich organizowanym przez Wydział Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej
II miejsce zajęła Zuzanna Kaczor z klasy 3e
III miejsce zajęła Julia Dąbroś z klasy 4c
wyróżnienie otrzymała Maja Bobek z klasy 4g.
W katalogu towarzyszącym wystawie współorganizatorka konkursu dr Katarzyna Łakomy pisze. „Czym jest miasto? Definicji jest wiele. Te najpopularniejsze odnoszą się do urbanistyki […] inne mówią o zbiorze obyczajów i tradycji, odczuć danej społeczności, o relacjach międzyludzkich. Miasto z pewnością jest żywym, zmiennym, niemożliwym do jednoznacznego określenia organizmem. […] posiada wiele odcieni i pięknych, i tragicznych, skrywa wiele historii – ludzi, budowli, łączy się z zielenią, wodą, krajobrazem. Dzięki temu każde z miast ma swoją własną tożsamość, charakter, koloryt. Zmienność przestrzeni miejskiej zaskakuje.”
We wrześniu 2023 roku odbyły się warsztaty fotograficzne, które poprowadził dr Maciej Skaza z PK.
Wystawę prac pokonkursowych i warsztatowych można oglądać do 6 maja w Galerii Politechniki Krakowskiej KOTŁOWNIA, ul. Warszawska 24.
Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
Zdjęcia: Jan Zych, Julia Dąbroś, 4c
Spotkanie z poezją
obraz może zawierać kosmos który
może zawierać ekran który może
zawierać obraz który nic nie zawiera
niczego nie udowadnia nic nie znaczy
Marta Eloy-Cichocka
25 marca w Dniu Autorów Europejskich , kilka dni po 21 marca czyli Światowym Dniu Poezji uczennice i uczniowie z klasy 3e artystyczno-architektonicznej mieli przyjemność spotkać się z panią Martą Eloy Cichocką – poetką, tłumaczką, fotografką – w celu wspólnego czytania jej tomiku poezji pod tytułem / obraz / może / zawierać/.
Tytuł nawiązuje do słów generowanych przez sztuczną inteligencje, które towarzyszą obrazom wyświetlanym na stronach internetowych. Wiersze zawarte w tomiku poruszają nie tylko kwestie problemów współczesnego świata ale starają się stawiać pytania egzystencjalne, ważne dla każdego człowieka, zapraszają czytelnika do głębszych przemyśleń i analizy otaczającej nas rzeczywistości.
Spotkanie było dla nas inspirującym doświadczeniem. W jego trakcie mieliśmy okazję nie tylko odkrywać tajniki twórczości poetki, ale także zgłębiać sens poszczególnych wierszy oraz ich związki z ostatnimi wydarzeniami na całym świecie. Szczególnie cenne było ich odczytanie na głos a także dyskusja oraz możliwość zadawania pytań autorce. Dzięki temu mogliśmy lepiej zrozumieć kontekst i inspiracje. Odpowiedzi autorki nie tylko rozwiały nasze wątpliwości, ale także poszerzyły naszą percepcję oraz skłoniły do dalszych refleksji dotyczących wyboru naszych dróg, stylu życia. Spotkanie to, wspólne czytanie poezji, stanowiło dla nas niezwykłą podróż przez świat emocji, uwrażliwienia i odkrycia czym jest trauma historyczna, w jaki sposób może nas definiować. Jestem przekonana, że ta chwila zostanie z nami, inspirując nas do dalszych poszukiwań w świecie literatury i refleksji nad naszą rzeczywistością. Dziękujemy autorce za dzielenie się swoją twórczością oraz za cenny czas poświęcony na spotkanie z nami.
Maja Wietrzycka, klasa 3e
Marta Eloy Cichocka – poetka i fotografka, habilitowana badaczka literatury, tłumaczka m.in. Calderona i Racine’a, Juarrozai Zurity, Topora i Tkaczyszyna-Dyckiego. Opublikowała sześć książek poetyckich oraz dwie książki teoretycznoliterackie o poetyce i strategiach współczesnej powieści historycznej. Ma również na koncie współpracę dramaturgiczną i translatorską z Michałem Zadarą, Wojtkiem Klemmem, Ignacio Garcią i Norbertem Rakowskim. Laureatka licznych nagród poetyckich.
Kilka słów od naszego gościa:
Kolejne intensywne spotkanie z licealistami krakowskiego II LO w ramach Projektu Szkoła Czytania Krakowa Miasta Literatury UNESCO było dla obu stron zaproszeniem do wyjścia poza strefę komfortu. Zarówno z mojej perspektywy, poetki i tłumaczki prowadzącej Lekcję Czytania, jak i chyba z perspektywy całej klasy, zaproszonej do aktywnego udziału w tym czytaniu, a potem do prawdziwej dyskusji i wymiany myśli. Spotkaliśmy się w kręgu, z okazji Międzynarodowego Dnia Poezji, wokół mojej najnowszej książki poetyckiej /obraz/może/zawierać/ – wydanej pod koniec 2023 roku przez krakowską oficynę wydawniczą LOKATOR. Nie jest to łatwa książka, ale pisaniu jej towarzyszyło mi przekonanie, że ten miejscami popękany, a miejscami nawarstwiający się obraz może zawierać nas wszystkich. Stąd poczucie, że to książka polifoniczna – i stąd potrzeba, by wybrzmiała na głosy. I tak się stało. Niesamowicie było dzielić się książką w kręgu, podawać ją z rąk ro rąk, czytać i słuchać, jak wybrzmiewa różnymi głosami i dykcjami. Być może właśnie w tym nietypowym spotkaniu, gdzie role nauczyciela, osoby prowadzącej i publiczności zupełnie się zatarły, chwilami udawało nam się, nawet nieświadomie, bezpośrednio doświadczyć tego, czym była literatura, pierwotna liryka i epika, u zarania dziejów: tym, co łączy ludzi, pozwala im być razem i czuć się bliżej. I mniej samotnie. Bardzo za to dziękuję.
Marta Eloy-Cichocka
Organizacja: prof. Anna Czepiec-Mączka
Zdjęcia: Jakub Jagiełłowicz, klasa 3e
Szkoła Czytania Krakowa Miasta Literatury UNESCO
Ruszyła kolejna edycja organizowanego od lat projektu Szkoła Czytania Krakowa Miasta Literatury UNESCO. Spotkania z literaturą w Pałacu Potockich prowadzą tłumaczki i tłumacze literatury, a młodzież uczestnicząca spotyka się z osobami, dzięki którym polscy czytelnicy uzyskują dostęp do literatury z różnych zakątków świata. Zaproszeni do prowadzenia zajęć tłumaczki i tłumacze wprowadzają do polszczyzny dzieła z literatury zarówno klasycznej, jak i najnowszej, wzbogacając tym samym język i kulturę. Są wśród nich osoby tłumaczące książki m.in. Virginii Woolf, Roberta Bolaño, Josepha Conrada czy Pedra Calderóna de la Barki. Spotkania są okazją nie tylko do wspólnej lektury przełożonych tekstów, ale też rozmowy o pracy tłumaczy i o tym, jak istotną rolę w kulturze pełni przekład literacki.
W semestrze letnim zajęcia z uczniami klasy 3H poprowadziła pani dr Aleksandra Wojtaszek – bałkanistka, dziennikarka i tłumaczka. Uczniowie mieli okazje dowiedzieć się więcej o arkanach zawodu tłumacza, poznać cechy, jakie powinien posiadać tłumacz – bardzo dobrą znajomość języków obcych, umiejętność analizy i interpretacji, precyzję i dokładność, zrozumienie kulturowe, a przede wszystkim – zrozumienie dziedziny tematycznej. Mieli też okazję przeanalizować różnorodność tłumaczeń w zależności od osoby, która tłumaczyła dany tekst. Odbyło się to na przykładzie wiersza „Kruk” Edgara Allana Poe, który to utwór był tłumaczony m.in. przez Stanisława Barańczaka, Zenona Przesmyckiego, Władysława Kozaczuka, Krzysztofa Jaskułę czy Barbarę Beaupre.
Po tłumaczeniu z „języka na język” przyszła pora na tłumaczenie z emocji i wrażeń – na słowa. Prowadząca podzieliła uczniów na grupy i dała im niełatwe zadanie – napisanie wiersza o wiośnie. Mimo początkowych trudności, zadanie zostało wykonane bardzo dobrze, nagrodzono je brawami. Spotkanie zakończyło się recytacją autorskich wierszy uczniów – bardzo różnorodnych w swej treści i formie. Niektóre z nich można przeczytać poniżej.
Tekst: Aniela Śpiewla kl. 3h
Wiersze: uczniowie kl. 3h
Organizacja: prof. Elżbieta Kramarz
Klub Wyspiańskiego – kontynuacja: Wesele, Proszę Państwa, Wyspiański umiera
Międzynarodowy Dzień Teatru 27 marca był okazją, by uczniowie z klas 3d i 3h udali się do Teatru im. J. Słowackiego. W tym dniu mocno akcentowano słowa norweskiego pisarza, laureata Nagrody Nobla 2023 w dziedzinie literatury. Jon Fosse napisał w swym orędziu: Nie przychodzi mi do głowy lepszy sposób łączenia przeciwieństw niż sztuka. Właśnie ona jest przeciwieństwem gwałtownego konfliktu, który, co zbyt często widzimy, znajduje swoje ujście w destrukcyjnych próbach zniszczenia obcego, tego niepowtarzalnie innego, nierzadko poprzez wykorzystanie najbardziej bestialskich odkryć nowej technologii. Czy to będzie terroryzm, czy to będzie wojna. […] Postanowiłem mówić o sztuce w ogóle, a nie wyłącznie o sztuce teatru, dlatego że w każdej dziedzinie sztuki, w każdej dobrej sztuce, w jej najgłębszej istocie, chodzi o to samo, chodzi o to, żeby to, co niepowtarzalne, osobliwe, stało się uniwersalne. Sztuka łączy niepowtarzalne z uniwersalnym w swoim wyrazie artystycznym. Nie poprzez usuwanie swoistości, tylko poprzez jej uwydatnianie, aby wyraźnie wybrzmiało to, co obce. To proste. Wojna i sztuka to przeciwieństwa. Wojna i pokój to przeciwieństwa. Sztuka to pokój.
Nowe odczytanie Wesela w Teatrze im. J. Słowackiego bardzo wyraźnie koresponduje ze słowami noblisty. Niekoniecznie jednak interpretacja ta znajduje uznanie wśród uczniów, którzy niezwykle cenią sztukę Stanisława Wyspiańskiego. Antonina Sikora z klasy humanistycznej 3h pisze: Spektakl Wesele na podstawie dramatu Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Mai Kleczewskiej swoją premierę miał 17 marca 2024 r., dokładnie 123 lata po pierwszej premierze tego dzieła, na tych samych deskach sceny teatru. Jednak sztuka ta, moim zdaniem, nie należy do wybitnych. Przeładowana jest wątkami niewynikającymi z elementów fabuły, odbiega od oryginalnych wartości przekazywanych przez twórcę. To tylko niewielka część negatywnych aspektów tego spektaklu. Jedynym, co wydaje się według mnie, ratować spektakl są jego wizualne efekty, takie jak stroje, muzyka oraz scenografia.
Kolejną opinię przedstawia Maria Wolska, także uczennica klasy 3h:
Dla mnie, rzeczą godną największego podziwu w Weselu jest gra aktorska i ogrom pracy oraz energii, którą specjaliści Teatru Słowackiego włożyli w ten spektakl. Zostali postawieni przed niełatwym zadaniem – porwać widownię w wir chłopomanii poprzez taniec i sceny zbiorowe początkowej części widowiska. Moim zdaniem udało się. Barwne spódnice i pawie pióra znacząco koloryzowały prawie znikomą scenografię, która mimo że prosta, użyta była w spektaklu bardzo nowocześnie. W przedstawieniu nie obyło się bez kontrowersji oraz zmian w oryginalnym biegu fabuły, i mimo że ten zabieg nie przypadł mi do gustu, to sądzę że warto było Wesele zobaczyć, zwłaszcza w Światowy Dzień Teatru.
Jak piszą twórcy Wesela w Teatrze im. J. Słowackiego: Tajemnicą „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego jest przede wszystkim sposób jego oddziaływania, bo na Weselu – jak ujął to dowcipnie niegdyś Jan Błoński – polska publiczność nigdy się nie nudzi. Wielki finał dramatu, zmierzający długimi kadencjami do stanu uśpienia, rozbrojenia, do chocholego tańca, zwykło się odczytywać jako gorzką, wstrząsającą prawdę o społecznej niemocy, marazmie, anomii. A może jest na odwrót? Może ta perwersyjna, triumfalna i monumentalna scena uśmiercania społecznej energii wyzwala poczucie ulgi, uwalnia od lęku przed krwawą przemocą, zapewnia błogie uczucie wzniosłości i bezgrzeszności?
Także tym razem finał Wesela może zaskakiwać, nawiązując do współczesnych nam wydarzeń. Jest przestrogą, wynikająca z historycznego doświadczenia. I ożywiającą w naszej zawodnej, krótkotrwałej pamięci fakt, że widmo wojny jest bliżej niż nam się wydaje. Maja Kleczewska z dramaturgiem Grzegorzem Niziołkiem przypominają o tym.
Warto iść do teatru, by mieć swoje zdanie i dostrzec nowe odczytanie Wesela przez pryzmat swojej wrażliwości. Niebawem uczniowie będą mieli okazję obejrzeć na scenie Starego Teatru inny obraz Wesela Stanisława Wyspiańskiego – tym razem w reżyserii Jana Klaty.
Proszę Państwa, Wyspiański umiera
4 kwietnia był dniem, kiedy w godzinach wieczornych widownię Teatru im. J. Słowackiego wypełnili uczniowie z naszej szkoły by obejrzeć spektakl Proszę Państwa, Wyspiański umiera.
Przedstawiamy kilka refleksji uczniów po spektaklu. Maria Wolska z klasy 3h pisze: Niesamowity klimat kreowany już od momentu przekroczenia progu teatru bardzo szybko porywa i przenosi widza w świat Wyspiańskiego, który z całą pewnością jest nieco osobliwy. Jego unikatowy charakter podkreśla w spektaklu świetna gra świateł, a przede wszystkim muzyka – melancholijne, delikatne i poruszające utwory w wykonaniu Mai Kleszcz, przypominające mi o moim dzieciństwie, a także chwytliwe muzyczne przerywniki stosowane między scenami oraz w trakcie trwania dialogów, które nadawały im odpowiedni rytm oraz podkręcały ich nietypowy, specyficzny charakter. Końcówka spektaklu była dla mnie zniewalająca. Świetnie zagrani bohaterowie perfekcyjnie podkreślili i domknęli całą historię. Było to dla mnie ogromnie wzruszające przeżycie – czułam jak gdyby ten spektakl obudził we mnie jakąś cząstkę nieznanej mi dotąd wrażliwości i dość brutalnie wydobył ją na światło dzienne. Z teatru wyszłam czując prawdziwe katharsis. Z pewnością jest to jeden z najlepszych spektakli jakie miałam ostatnio przyjemność przeżywać.
Komentarz Michała W. Świątkowskiego z klasy 3h: Spektakl Proszę Państwa, Wyspiański Umiera w ciekawy i niekonwencjonalny sposób przybliża nam historię życia i kariery twórczej Stanisława Wyspiańskiego. O czwartym wieszczu opowiadają nam jego przyjaciele, wrogowie, współpracownicy, wreszcie żona, matka i dzieci. Z ich relacji, połączonych z refleksjami i wspomnieniami samego Wyspiańskiego wyłania się obraz niejednoznaczny. Krakowski artysta jest przedstawiony z jednej strony jako wybitny reżyser teatralny, genialny malarz i wizjoner, z drugiej zaś jako człowiek nieodpowiedzialny, popędliwy, czasem nawet infantylny. Ta mnogość głosów w dyskusji o Wyspiańskim daje widzowi możliwość samodzielnego wyrobienia opinii o artyście, za co bardzo doceniam spektakl. Na szczególną uwagę zasługuje wysoki poziom integracji widzów z aktorami, którzy często opuszczają scenę i przechodząc na widownię tym bardziej angażują publikę. W spektaklu obecne są także liczne odniesienia do wybitnych dzieł sztuki jak ołtarz Wita Stwosza w kościele Mariackim, oraz obrazów Caravaggia, Rembrandta, czy Malczewskiego. Osobiście jednak jestem zdania, że spektakl jest momentami zbyt krzykliwy i wulgarny, jakby za wszelką cenę starając się zwrócić uwagę widza. Zupełnie niepotrzebnie, bowiem fascynująca opowieść o genialnym artyście sama w sobie jest interesująca i zupełnie nie potrzebuje tych dodatków, wątpliwej skądinąd jakości.
Te drobne mankamenty nie zmieniają jednak faktu, że sam spektakl uważam za zdecydowanie godny polecenia.
Opinia Marii Skowronek z klasy 3e:
Spektakl był niesamowitą podróżą do ostatnich chwil życia Czwartego Wieszcza – Stanisława Wyspiańskiego. Widzowie zanurzając się w tej historii, jakby z samym bohaterem przemierzają różne etapy jego życia, ważne dla niego miejsca i chwile oraz ludzi tak blisko z nim związanych. Nie jest to jednak lukrowana laurka dla Wyspiańskiego. Niesamowity dobór aktorów, scenografii, muzyki oraz rozległych metafor pozwala poczuć się widzom jak w teatrze czasów Wyspiańskiego. Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest kontakt z publicznością, który nie ogranicza się jedynie do połączenia widowni ze sceną w trakcie spektaklu ale daje możliwość każdemu z oglądających stanąć na deskach sceny słynnego Teatru. Sam koniec może zadziwić oraz skłonić do refleksji. Z całą pewnością mogę polecić ten spektakl każdemu, nie tylko fanom Stanisława Wyspiańskiego i Młodej Polski. Warto przeżyć tą sentymentalną podróż nie o umieraniu a o życiu.
Organizacja: opiekun Szkolnego Klubu Wyspiańskiego prof. Anna Czepiec-Mączka
Zdjęcia: Maria Skowronek, klasa 3e
Budowanie przyszłości z Piotrem Wróblem: inspiracje i wyzwania w architekturze. Spotkanie klas 1e i 3e z architektem.
12 marca 2024 roku w II LO w Krakowie odbyło się inspirujące spotkanie klas artystyczno-architektonicznych 1e i 3e z renomowanym architektem panem Piotrem Wróblem. Piotr Wróbel jest absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, gdzie przez wiele lat pełnił również funkcję wykładowcy. Doświadczenie zawodowe zdobywał w biurach architektonicznych w Niemczech, Norwegii i Wielkiej Brytanii. W 1991 wspólnie z Jackiem Czechem i Januszem Dulińskim założył pracownię architektoniczną APA Czech-Duliński-Wróbel. Jest współautorem kilkudziesięciu prac konkursowych, kilkunastu projektów budynków i zespołów urbanistycznych. Do jego najważniejszych projektów i realizacji zaliczyć można kompleks budynków lotniskowych oraz terminale pasażerskie w portach lotniczych w Krakowie-Balicach i w Rzeszowie, budynek Radia Kraków czy budynek Wydziału Informatyki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
W trakcie prezentacji, pan Piotr Wróbel przybliżył uczniom nie tylko swoje najważniejsze realizacje, ale także etapy procesu projektowania. Wspomniał o projekcie radia Kraków, który realizował w młodym wieku we współpracy z prof. Tomaszem Mańkowskim, podkreślając znaczenie współpracy zespołowej i kompleksowości procesu projektowego.
Architekt zwrócił również uwagę na istotę myślenia przyszłościowego podczas projektowania, kładąc nacisk na „elastyczność” budynków oraz ich zdolność adaptacji do zmieniających się warunków. Opowiedział o konieczności uwzględnienia funkcjonalności i technicznej strony architektury, równoważąc ją z elementami abstrakcyjnymi i artystycznymi.
Pan Wróbel podzielił się także przykładami projektów, które nie zostały zrealizowane, lecz zdobyły uznanie w środowisku architektonicznym, takimi jak Opera Krakowska czy pływalnia przy ulicy Reymonta. Wspomniał również o swojej pracy nad projektami: lotniskiem w Balicach oraz lotniskiem w Rzeszowie, ukazując zarówno skalę projektów, jak i ich złożoność.
Podczas spotkania, architekt zwrócił uwagę na inspiracje płynące zarówno z natury, jak i sztuki. Przedstawił uczniom swoje pasje, w tym kolekcjonowanie nietypowych przedmiotów, które stanowią dla niego źródło pomysłów i inspiracji.
Spotkanie z dr Piotrem Wróblem dla klas 1e i 3e nie tylko dostarczyło wiedzy na temat architektury i procesu projektowania, lecz także stanowiło inspirującą podróż przez świat kreatywności i profesjonalizmu. Dla uczniów było to nie tylko spotkanie z mistrzem zawodu, ale także moment refleksji nad własnymi pasjami i możliwościami zawodowymi w przyszłości.
Autor tekstu: Hanna Kwapień, klasa 3e
Pomysłodawca spotkania, organizator: prof. Anna Czepiec-Mączka
Autorka kolażu /Radio Kraków/: Natalia Detka, klasa 3e
Zdjęcia: Jakub Jagiełłowicz, klasa 3e
MuFo Fotografia – niezła sztuka!
13 marca klasa 1e artystyczno-architektoniczna dołączyła do projektu Sztuki wizualne – fotografia, uczestnicząc w warsztatach fotograficznych Fotografia – niezła sztuka! w Muzeum Fotografii MuFo.
Z relacji Anieli Toporskiej z klasy 1e:
Klasa artystyczno-architektoniczna 1e wspólnie z Panią profesor Anną Czepiec-Mączką uczestniczyła w warsztatach w Muzeum fotografii.
Zostaliśmy mile przywitani przez pracownika muzeum, który oprowadził nas po ekspozycji muzealnej ukazującej historię fotografii; wynalazki, ewolucję rozwoju fotografiki i najważniejszych jej przedstawicieli. W grupach rozmawialiśmy o tym czym jest sztuka współczesna i w jaki sposób fotografia stałą się dziedziną sztuki. Druga część zajęć była częścią projektową i dotyczyła wyrażenia za pomocą zdjęć swojego zdania o współczesnych problemach cywilizacyjnych. Nasze zbiorowe prace zaprezentowaliśmy na forum klasy. Problemy, które uważamy za istotne to /kilka z nich prezentują zdjęcia/:
- Oczekiwania, wymagania, samoocena.
- Szczęście, optymizm.
- Kobieta żyjąca w cieniu mężczyzny.
- Odwrócenie tradycyjnych ról – kobieta, mężczyzna.
- Obserwacja zewnętrzna a wnętrze człowieka.
- Kobieta w społeczeństwie.
Organizacja, pomysłodawca projektu: prof. Anna Czepiec-Mączka
Zdjęcia: prof. Anna Czepiec-Mączka i uczennice z klasy 1e: Oliwia Galowitz, Yelizaveta Kulyk, Wiktoria Belska, Aniela Topolska, Izabela Cholewa, Małgorzata Ratajczyk
Lekcja literatury z Wojciechem Bonowiczem
8 marca klasa 1h miała przyjemność spotkać się z Wojciechem Bonowiczem: poetą, publicystą i dziennikarzem, aby na podstawie tekstu amerykańskiego pisarza Georgea Saundersa pt. „Umiem mówić! ™” porozmawiać o przerażającej wizji świata, związanej z niepohamowanym rozwojem technologii.
Analiza i interpretacja tego tekstu, napisanego w formie listu pracownika firmy produkującej urządzenie „przyspieszające” mówienie u niemowląt, pozwala dostrzec niebezpieczeństwa związane z bezrefleksyjną automatyzacją rzeczywistości, która pozbawia człowieka zdolności do refleksji i odbiera zdrowie. Pokazuje ponadto mechanizmy działania rynku, manipulację w celu zwiększenia zysków, wybujałe ambicje znacznej części społeczeństwa, w tym rodziców, którzy za wszelką cenę chcą przyspieszyć rozwój dziecka, by w przyszłości odniosło sukces. Okazało się również, że ten, napisany przed laty tekst, staje się z upływem czasu coraz bardziej aktualny. Współczesne nastolatki, które nie wyobrażają sobie życia bez urządzeń elektronicznych, szybko się uzależniają od technologii, ale potrzebują również kontaktu z rówieśnikami i światem zewnętrznym, co najdobitniej pokazała pandemia.
To spotkanie było niezwykle inspirujące i pokazało, że w trakcie dyskusji można dotrzeć do głębszych warstw i znaczeń tekstu.
George Saunders jest amerykańskim pisarzem, który urodził się 2 grudnia 1958 roku. W 1988 roku otrzymał tytuł magistra kreatywnego pisania, na Uniwersytecie Syracuse. Autor podjął współpracę z popularnymi magazynami, do których można zaliczyć „The New Yorker”, „GQ” i „The Guardian”. Od 1997 roku pracuje na Uniwersytecie Syracuse, gdzie prowadzi zajęcia z kreatywnego pisania.
George Saunders zajmuje się pisaniem opowiadań, powieści, nowel i książek dla dzieci. Autor w swoich powieściach potępia kulturę korporacyjną, potęgę mediów i powszechny konsumpcjonizm. Jest autorem takich książek, jak: „Sielanki”, „10 grudnia” czy „Lincoln w Bardo”. W tych publikacjach, można dostrzec niezwykły humor autora, który w satyryczny sposób prowadzi fabułę powieści.
Georgowi Saundersowi zostało przyznane wiele prestiżowych wyróżnień. Największym osiągnięciem pisarza, było zdobycie nagrody Man Booker Prize, w 2017 roku za powieść pt. „Lincoln w Bardo”. W 1997 roku George Saunders został laureatem nagrody O. Henry Award. Autor doceniony został również za napisane opowiadanie pt. „CommComm”, za które w 2006 roku otrzymał World Fantazy Award. Pisarz nominowany był do takich nagród, jak National Book Award i The Story Prize. Jeden z najważniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich.
Autor tekstu: Antonina Sieńko, klasa 1h
Organizacja: prof. Anna Czepiec-Mączka, prof. Ewa Wach-Czubińska
Zdjęcia: prof. Anna Czepiec-Mączka
A co, jeśli się uda? Czy możemy mieć wreszcie pozytywny mit? Klub Wyspiańskiego – kontynuacja – po raz kolejny musical 1989
Cytowane w tytule pytanie pochodzi z musicalu „1989”. Spektakl został przygotowany wspólnie przez Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie i Gdański Teatr Szekspirowski. Autorami scenariusza są Marcin Napiórkowski, Katarzyna Szyngiera i Mirosław Wlekły, muzyki – Andrzej „Weber” Miłosz. Przedstawienie wyreżyserowała Katarzyna Szyngiera. Rewelacyjnie grany, rapowany spektakl o przełomowym dla nas historycznym momencie, sądząc choćby po trudach zdobywania biletów, wciąż cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem publiczności. Uczennice i uczniowie z naszej szkoły 1 marca b.r. po raz kolejny mieli okazję obejrzeć musical oraz uczestniczyć w spotkaniu poprowadzonym przez Dyrektora Krzysztofa Głuchowskiego z reżyserką spektaklu. Wyjątkowość tego spotkania stanowi dodatkową wartość. Młodzi ludzie mieli szansę dowiedzieć się bezpośrednio od twórcy przedstawienia o zamierzeniach, etapach pracy i trudnościach w realizacji spektaklu. O tym w jaki sposób docierano do dokumentów i o rzetelnej pracy tworzenia scenariusza na ich podstawie a także o szukaniu tego, co łączy a nie dzieli w historii. Katarzyna Szyngiera w odpowiedzi na pytania uczniów opowiedziała o specyfice pracy reżyserskiej i o bohaterach spektaklu natomiast Krzysztof Głuchowski zapewnił o trwających pracach nad zapisem cyfrowym ścieżki dźwiękowej muscialu. Zatem czekamy.
Przedstawiamy zdania uczniów, podsumowujące co według nich stanowi o sile spektaklu? Zachwycają – kostiumy, choreografia, ruch sceniczny, dobór aktorów, ich gra, sprawność w tańcu, wokalu i przede wszystkim – tekst. Pozornie zabawa słowem a pod nią głęboka wiedza o tamtym czasie, dylematach, różnicach ideologicznych i pojmowaniu nowej wolnej Polski.
Tekst zatytułowany A co, jeśli się uda?, napisany przez Adama Zielińskiego Łonę, należący do roli teatralnego Jacka Kuronia, zaprasza do namysłu nad przyszłością po sukcesie 4 czerwca 1989 roku. Zacytujmy go, by przypomnieć i skłonić do ponownej refleksji.
Co, jeśli się spełni piękny sen?
Bo widzisz: los się różnie lubi pogmatwać
Co będzie w dzień zwycięstwa, to ja z grubsza wiem
Ale co będzie dzień później – to już zagadka.
Organizacja: opiekun Klubu Wyspiańskiego w II LO prof. Anna Czepiec-Mączka
Zdjęcia: Joanna Operacz, klasa 3f i prof. Anna Czepiec-Mączka
Wyniki XIV edycji konkursu fotograficznego Zimą malowane
Miło nam ogłosić, że wśród laureatów konkursu fotograficznego Zimą malowane organizowanego przez Centrum Kultury Podgórza jest uczennica z klasy 3e artystyczno-architektonicznej. Praca Zuzanny Kaczor zajęła II miejsce w kategorii: fotografia uczniów ze szkół ponadpodstawowych.
Na konkurs wpłynęło 267 prac ze szkół podstawowych i średnich. Uroczyste otwarcie wystawy, rozdanie nagród i dyplomów odbyło się 7 marca 2024r.
Serdecznie gratulujemy!
Opieka prof. Anna Czepiec-Mączka
Wyróżnienie w VIII Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym „Spójrz okiem artysty – Marc Chagall”
Na konkurs wpłynęło 756 prac plastycznych z 121 szkół i pracowni plastycznych z całej Polski. Jury powołane przez Galerię Twórczości Plastycznej Młodych działającą w MDK „Śródmieście” we Wrocławiu pod przewodnictwem art. plast. Kacpra Kuźnickiego, ASP Wrocław oraz kuratora wystawy art. plast. Annę Szuleszko wśród nadesłanych prac wyróżniło pracę malarską Zuzanny Kaczor z klasy 3e artystyczno-architektonicznej. Zwrócono uwagę na wysoki poziom artystyczny prac.
Uroczysty wernisaż i wręczenie dyplomów oraz nagród odbyło się 2 lutego 2024 w Młodzieżowym Domu Kultury „Śródmieście” we Wrocławiu.
Gratulujemy!
Opieka: prof. Anna Czepiec-Mączka
